Alpy Japońskie
Alpy Japońskie (jap. 日本アルプス Nihon Arupusu) to wspólna nazwa dla trzech łańcuchów górskich, które ciągną się równolegle, w kierunku południkowym, w centralnej części wyspy Honsiu w Japonii.
W obrębie tych gór znajdują się liczne szczyty, z których większość przekracza wysokość 3000 m n.p.m.. Najwyższymi z nich są Kita (3193 m n.p.m.) oraz Hotaka (3190 m n.p.m.).
Pasma górskie
- Góry Hida (jap. 飛騨山脈 Hida-sanmyaku), znane również jako Alpy Północne; najwyższy szczyt to Hodaka-dake (穂高岳) – 3190 m n.p.m.; pasmo to rozciąga się w prefekturach Nagano, Toyama i Gifu, z niewielką częścią w prefekturze Niigata.
- Góry Kiso (jap. 木曽山脈 Kiso-sanmyaku), nazywane również Alpy Centralne; najwyższy szczyt to Kiso Koma-ga-take (木曾駒ヶ岳) – 2956 m n.p.m.; leżą w prefekturach Nagano i Gifu.
- Góry Akaishi (jap. 赤石山脈 Akaishi-sanmyaku), znane jako Alpy Południowe; najwyższy szczyt to Kita-dake (北岳) – 3193 m n.p.m.; pasmo to znajduje się w prefekturach Nagano, Yamanashi i Shizuoka.
Nazwa
Termin Alpy Japońskie został wprowadzony przez Williama Gowlanda, który jest uznawany za ojca japońskiej archeologii, a następnie spopularyzowany przez wielebnego Waltera Westona (1861–1940), angielskiego misjonarza. Jego tablica pamiątkowa znajduje się w dolinie Kamikochi. Początkowo Gowland użył tej nazwy wyłącznie dla gór Hida, a później rozszerzył ją na pozostałe dwa pasma.
Krajobraz
Alpy Japońskie powstały w wyniku orogenezy alpejskiej i są miejscem występowania czynnych wulkanów, takich jak Ontake-san (3067 m n.p.m.; ostatnia erupcja miała miejsce w 1980 roku) oraz Norikura-dake. Obszar ten porastają lasy bukowo-dębowe oraz iglaste.
Wulkan Ontake (3067 m n.p.m.) jest drugim co do wielkości wulkanem w Japonii.
Bibliografia
- Kimio Moriya: Teikoku’s Complete Atlas of Japan. Tokio: Teikoku-Shoin, 1990. ISBN 978-4-8071-0004-0. Brak numerów stron w książce.
- Saishin-Nihon-chizu (最新日本地圖). Tokio: Shūeisha, 1990. Brak numerów stron w książce.
