Alpino – włoski niszczyciel z początku XX wieku
Alpino to włoski niszczyciel z początku XX wieku, który brał udział w I wojnie światowej i był jedną z jedenastu jednostek typu Soldato. Okręt został zwodowany 27 listopada 1909 roku w stoczni Ansaldo w Genui, a do służby w Regia Marina wszedł w kwietniu 1910 roku. W 1921 roku jednostka została przeklasyfikowana na torpedowiec, a z listy floty skreślono ją w czerwcu 1928 roku.
Projekt i budowa
„Alpino” był jednym z jedenastu bliźniaczych niszczycieli typu Soldato, stanowiących ostatnią serię jednostek tej klasy, które były inspirowane projektami stoczni brytyjskich. Okręty, zaprojektowane w stoczni Ansaldo, były zbliżone pod względem wielkości i parametrów do typu Nembo, jednak wprowadzały szereg udoskonaleń wynikających z doświadczeń z eksploatacji poprzednich jednostek. W przeciwieństwie do jednostek I grupy, które miały kotły opalane węglem, na „Alpino” zainstalowano kotły przystosowane do paliwa płynnego.
Okręt zbudowano w stoczni Ansaldo w Genui. Stępkę niszczyciela położono 4 grudnia 1905 roku, a jego wodowanie miało miejsce 27 listopada 1909 roku. Do służby w Regia Marina przyjęto go 1 kwietnia 1910 roku, a jednostka otrzymała oznaczenie taktyczne „AP”.
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 65 metrów (64,4 metra na linii wodnej), szerokości 6,1 metra i zanurzeniu 2,1 metra. Jego wyporność normalna wynosiła 407 ton, a pełna 424 tony. Okręt napędzany był przez dwie czterocylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, których łączna moc wynosiła 6000 KM (w praktyce osiągały one moc od 6269 do 6911 KM). Parę dla maszyn dostarczały trzy kotły Thornycroft. Dwuśrubowy układ napędowy umożliwiał osiągnięcie prędkości 28,5 węzła. Okręt mógł zabierać 65 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 1600 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 400 Mm przy prędkości 24 węzłów).
Niszczyciel był uzbrojony w cztery pojedyncze działa dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF Ansaldo M1897 L/40. Masa każdego działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, a kąt podniesienia lufy wynosił od -10 do +42°. Prędkość wylotowa pocisku wynosiła 674 m/s, a maksymalna donośność to 9850 metrów, z szybkostrzelnością wynoszącą 15 strzałów na minutę. Uzbrojenie uzupełniały trzy pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm (17,7 cala), a na pokładzie można było umieścić 10 min morskich.
Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 47 podoficerów i marynarzy.
Służba
12 czerwca 1916 roku „Alpino” uczestniczył w ostrzelaniu austro-węgierskiego nadbrzeżnego lotniska w Poreč, wspierając niszczyciele „Zeffiro” i „Fuciliere”. 1 lipca 1921 roku jednostka została przeklasyfikowana na torpedowiec. Służyła do 1 czerwca 1928 roku, kiedy to została skreślona z listy floty.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1912. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1912. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7. Brak numerów stron w książce
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Ivan Gogin: „Soldati”, 2nd (ALPINO) group destroyers (1910). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
- Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001. ISBN 83-1109-273-7. Brak numerów stron w książce
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce
