Alpines Museum w Monachium – muzeum poświęcone alpinizmowi, które powstało w 1911 roku i jest zarządzane przez Deutscher Alpenverein.
Historia
Decyzja o rozpoczęciu prac nad utworzeniem muzeum alpinizmu została podjęta przez zgromadzenie ogólne Deutscher und Österreichischer Alpenverein (DuÖAV) 14 lipca 1907 roku, za sprawą inicjatywy Karla Arnolda (1853–1929). Przygotowania zostały powierzone centralnemu komitetowi w Innsbrucku, a o lokalizację muzeum rywalizowały dwa miasta: Monachium i Innsbruck. Burmistrz Monachium zaproponował umiejscowienie placówki w historycznym budynku Isarlust, usytuowanym na wyspie Praterinsel przy rzece Izara. W 1908 roku zgromadzenie przyznało siedzibę muzeum miastu Monachium.
Budynek Isarlust został przejęty przez DuÖAV 23 stycznia 1909 roku. W tym samym roku przeniesiono do niego zbiory książek o tematyce alpejskiej, należące do niemieckiego alpinisty Williego Rickmera Rickmersa (1873–1965), które od 1902 roku były przechowywane w pomieszczeniach Stadtsparkasse München. Po przystosowaniu budynku do celów wystawienniczych, Alpines Museum zostało otwarte 17 grudnia 1911 roku.
W muzeum wystawiano eksponaty dotyczące geologii Alp, historii górnictwa w tym regionie oraz lokalnej flory i fauny. Prezentowane były także reliefy gór autorstwa takich osobistości jak niemiecki geolog Albert Heim (1849–1937), szwajcarski kartograf Leo Aegerter (1875–1953) oraz szwajcarski topograf Xaver Imfeld (1853–1909). Wnętrza muzeum zdobiły dzieła m.in. Heinricha Heinleina (1803–1885) oraz Friedricha Delcroix (1864–1918). Na zewnątrz zgromadzono ponad 100 eksponatów skał reprezentujących charakterystykę Alp.
Po zakończeniu I wojny światowej wzrosło zainteresowanie osiągnięciami alpinistów, którzy rozwijali techniki wspinaczkowe, w tym Hans Dülfer (1892–1915), wynalazca klucza zjazdowego, Paul Preuß (1886–1913), uznawany za jednego z ojców wspinaczki klasycznej, oraz Otto „Rambo” Herzog (1888–1964), który jako pierwszy zaczął używać karabinków. Muzeum, dostosowując się do zmieniających się czasów, zbudowało w głównej hali 8-metrową ścianę, na której przedstawiono wspinaczy ukazujących nowe techniki wspinaczki zarówno skalnej, jak i lodowej.
Budynek muzeum został zniszczony podczas II wojny światowej, a później przez wiele lat służył jako siedziba nowego Deutscher Alpenverein. W latach 90. XX wieku budynek został przystosowany do potrzeb nowego Alpines Museum, które zostało otwarte na nowo w 1996 roku.
Przypisy
Bibliografia
Karl Müller. Das Alpine Museum. „Zeitschrift des deutschen und österreichischen Alpenvereins”, s. 1–24, 1912. XLIII. Verlag des deutschen und österreichischen Alpenvereins. (niem.).
Das Alpine Museum des D. u. Ö. Alpenvereins. „Mitteilungen des Deutschen und Österreichischen Alpenvereins”. 5, 1909. 35. (niem.).
Die Eröffnung des Alpinen Museums in München. „Mitteilungen des Deutschen und Österreichischen Alpenvereins”. 24, 1911. 37. (niem.).
Die Alpensvereinbücherei. „Mitteilungen des Deutschen und Österreichischen Alpenvereins”. 18, 1912. 38. (niem.).
Das Alpine Museum zu München. „Der Naturfreund”, 1913. XVII. (niem.).
Friederike Kaiser. 100 Jahre Alpines Museum des DAV. Auf der Praterinsel blüht die Alpingeschichte. „DAV Panorama”, s. 6–7, 2011. 4/2011. DAV. (niem.).
