Alphonse Rabbe (urodzony 18 lipca 1784 w Riez – zmarł 31 grudnia 1829 w Paryżu) był francuskim poetą romantycznym oraz dziennikarzem.
Życiorys
W 1802 roku opuścił rodzinny dom w Prowansji, by studiować malarstwo w pracowni Davida. Po powrocie do Prowansji, po zakończeniu studiów prawniczych, udał się ponownie do Paryża, aby spróbować swoich sił jako dramaturg. Następnie podjął pracę w administracji wojskowej podczas wyprawy Napoleona do Hiszpanii, gdzie również prowadził badania historyczne, publikował prace na ten temat oraz artykuły polityczne. Początkowo wyrażał poglądy republikańskie, jednak w 1815 roku zmienił swoje stanowisko i poparł Restaurację Burbonów. Nie uzyskawszy oczekiwanych korzyści z tego powodu, wrócił do opozycji liberalnej i w 1820 roku zaczął wydawać w Marsylii dziennik Le Phocéen, który odzwierciedlał te same poglądy. Kilkakrotnie był ścigany sądownie za publikację artykułów krytykujących rząd, co skłoniło go do wycofania się z publicystyki politycznej i skupienia na pisaniu o sztuce z liberalnej perspektywy. Był znany w kręgach romantyków i przyjaźnił się z Wiktorem Hugo. W piśmie Album opublikował kilka swoich poematów prozą, w tym Centaura oraz Katastrofę (oba z 1822 roku). Pracował również nad obszernym, częściowo autobiograficznym Dziennikiem pesymisty, zbiorem wierszy, fragmenty którego ukazały się w 1823 roku w Tablettes universelles. Był także autorem zarysów historii Hiszpanii, Portugalii oraz Rosji.
Chory na kiłę, której nabawił się w młodości przez prowadzenie swobodnego trybu życia, od 1825 roku stopniowo wycofywał się z literackiego życia. Doznał poważnych deformacji i uzależnił się od opium, które zażywał w celu złagodzenia odczuwanego bólu. W grudniu 1829 roku popełnił samobójstwo, przyjmując śmiertelną dawkę tej substancji. W 1825 roku jego siostrzeniec opublikował niedokończony Dziennik pesymisty.
Bibliografia
red. A. Adam, G. Lerminer, E. Morot-Sir, Literatura francuska, t. II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, 83-01-00316-2
