Alphonse-Louis du Plessis de Richelieu
Alphonse-Louis du Plessis de Richelieu (ur. 1582 w Paryżu, zm. 24 marca 1653 w Lyonie) był francuskim duchownym, arcybiskupem i kardynałem, który należał do zakonu kartuzów. Był bratem kardynała Armanda Jeana du Plessis de Richelieu, który pełnił funkcję pierwszego ministra Francji w latach 1624–1642.
Życiorys
Urodził się w Paryżu w szlacheckiej rodzinie jako drugie z pięciorga dzieci. W wieku 8 lat stracił ojca. W latach 1594–1601 studiował w Collège de Navarre w Paryżu, gdzie uzyskał doktorat z teologii. W 1602 roku wstąpił do zakonu kartuzów, a w 1605 roku złożył śluby wieczyste. Odmówił przyjęcia nominacji na biskupa Luçon, co umożliwiło jego młodszemu bratu Armandowi Jeanowi objęcie tego stanowiska. W międzyczasie Alphonse-Louis przyjął święcenia kapłańskie i został przeorem klasztoru Bompas.
Jego brat, Armand Jean, otrzymał nominację kardynalską w 1622 roku i dwa lata później został pierwszym ministrem króla Ludwika XIII. Dzięki jego wsparciu, Alphonse-Louis został arcybiskupem Aix-en-Provence 27 kwietnia 1626 roku. Po ponad dwóch latach, 27 listopada 1628 roku, przeniesiono go do archidiecezji lyońskiej. 19 listopada 1629 roku papież Urban VIII mianował go kardynałem, udzielając mu dyspensy z powodu przynależności jego brata do Kolegium Kardynalskiego. 4 czerwca 1635 roku nadał mu tytuł prezbitera SS. Trinità al Monte Pincio. W tym czasie otrzymał również wiele cennych beneficjów, w tym tytuł opata komendatoryjnego Mont Saint-Michel, Saint-Etienne de Caen oraz Saint-Victor de Marseille. W 1631 roku Ludwik XIII mianował go Wielkim Jałmużnikiem Królestwa Francji. Dzięki tym nominacjom kardynał stał się jedną z najważniejszych postaci we Francji. Chociaż większość z tych osiągnięć zawdzięczał bratu, z którym łączyła go prawdziwa przyjaźń, nie zawsze zgadzał się z nim na gruncie politycznym, co prowadziło do licznych sporów. W 1643 roku przewodniczył, jako Wielki Jałmużnik, pogrzebowi króla Ludwika XIII i uczestniczył w konklawe w 1644 roku.
Kardynał Alphonse-Louis, znany jako „kardynał z Lyonu”, poważnie podchodził do swoich obowiązków duszpasterskich i aktywnie angażował się w działalność charytatywną. W czasie epidemii dżumy w Lyonie w 1638 roku osobiście opiekował się chorymi. Jako kardynał, poza obowiązkami duszpasterskimi w Lyonie, był również zobowiązany do pracy w instytucjach Kurii Rzymskiej. Papież Urban VIII mianował go członkiem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary oraz inkwizytorem Kongregacji Świętego Oficjum Inkwizycji. W 1650 roku odmówił podpisania antyjansenistycznej petycji francuskiego Generalnego Zgromadzenia Duchowieństwa do papieża Innocentego X, argumentując, że jako członek rzymskiego trybunału Inkwizycji powinien być bezstronnym sędzią, a nie oskarżycielem.
Kardynał Alphonse-Louis du Plessis de Richelieu był również zapalonym miłośnikiem czekolady, którą przyczynił się do popularyzacji we Francji. Mówiono, że jego jedyną wadą była nadmierna konsumpcja czekolady. Zmarł w Lyonie w wieku 71 lat.
