Alphonse Laverrière (urodzony 16 maja 1872 w Carouge, zmarły 11 marca 1954 w Lozannie) to szwajcarski architekt o francuskich korzeniach, który zdobył złoty medal podczas Olimpijskiego Konkursu Sztuki i Literatury w 1912 roku.
Życiorys
Laverrière urodził się w rodzinie francuskiej jako syn Pierre’a i Caroline Dacati, jednak w 1911 roku uzyskał szwajcarskie obywatelstwo. W latach 1887–1890 studiował w École des Beaux Arts w Genewie, a następnie od 1892 roku kontynuował naukę w École nationale supérieure des beaux-arts w Paryżu, gdzie uzyskał dyplom w 1901 roku.
W okresie 1901–1915 mieszkał i pracował w Lozannie, gdzie współpracował z innym szwajcarskim architektem, Eugène’em-Édouardem Monodem. Razem zdobyli złoty medal w 1912 roku za projekt nowoczesnego stadionu (fr. Une „Olympie Moderne” sur les bords du Lac Léman). Pomimo że konkurs wymagał zgłaszania wyłącznie oryginalnych projektów, ich praca była podobna do projektu, który w 1911 roku przyniósł im pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Architektonicznym organizowanym przez MKOl, dotyczącego zagospodarowania terenu pod infrastrukturę sportową nad Zatoką Boiron w okolicach Morges. W kolejnych latach Laverrière i Monod opracowali podobny plan dla Vidy, jednej z jednostek administracyjnych Lozanny.
W 1924 roku Laverrière był jednym z jurorów podczas Olimpijskiego Konkursu Sztuki i Literatury. Utrzymywał przyjacielskie relacje z Pierre’em de Coubertin, który był jedynym członkiem jury w 1912 roku.
Architekt projektował różnorodne obiekty, w tym wille, budynki fabryczne, budynki bankowe oraz mosty. Zajmował się również aranżacją wnętrz. Do jego znaczących dzieł należą: Pomnik Reformacji w Genewie (1908–1917), budynek dworca kolejowego w Lozannie (1908–1916), cmentarz Bois-de-Vaux w Lozannie (1919–1951), Bel-Air Tower w Lozannie (1929–1932), most Chauderon w Lozannie oraz Ogród Botaniczny w Lozannie (1937–1946). W latach 1917–1926 zaprojektował także fabrykę zegarków dla firmy Zenith w Zurychu. W latach 1929–1942 pełnił funkcję profesora teorii architektury na Politechnice Federalnej w Zurychu. Był członkiem Szwajcarskiej Federacji Inżynierów i Architektów oraz Bund Schweizer Architekten. W 1953 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Lozannie.
W 1908 roku ożenił się z Amerykanką Adele Jeannette Lithauer.
Wybrane dzieła
Przypisy
