Alphonse-Hubert de Latier de Bayane (urodzony 30 października 1739 w Véry, zmarły 27 lipca 1818 w Paryżu) był francuskim kardynałem.
Życiorys
Przyszedł na świat 30 października 1739 roku w Véry jako syn Louisa de Latier de Bayane oraz Catherine de Sibeud de Saint-Ferréol. Kształcił się na Sorbonie, gdzie zdobył doktorat z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 17 marca 1760 roku. Wkrótce potem objął stanowisko audytora Roty Rzymskiej oraz regenta Penitencjarii Apostolskiej. Po odmowie uznania Konstytucji cywilnej kleru, zmuszony był udać się na wygnanie do Florencji. 23 lutego 1801 roku został mianowany kardynałem in pectore. Jego nominacja na kardynała diakona została oficjalnie ogłoszona 9 sierpnia 1802 roku, a diakonię Sant’Angelo in Pescheria przyznał mu Kościół. W 1807 roku wrócił na stałe do Paryża. Nie zdołał jednak doprowadzić do pojednania pomiędzy Napoleonem a Piusem VII. W 1810 roku brał udział w ceremonii ślubu cesarza z Marią Ludwiką, co sprawiło, że stał się jednym z tzw. „czerwonych kardynałów”. Trzy lata później został senatorem, a w 1814 roku – parem Francji. W 1816 roku otrzymał tytuł Wielkiego Oficera Legii Honorowej. Zmarł 27 lipca 1818 roku w Paryżu.
Przypisy
