Alphonse-Joseph Georges
Alphonse-Joseph Georges (urodzony 19 sierpnia 1875 w Montluçon, zmarły 24 kwietnia 1951 w Paryżu) był francuskim generałem armii (fr. général d’armée), który brał udział w dwóch wojnach światowych.
Życiorys
Był synem kowala, a swoją karierę wojskową rozpoczął w Akademii Wojskowej Saint-Cyr, którą ukończył w 1897 roku. Po studiach służył w Algierii w pułku tirailleurs.
W trakcie I wojny światowej walczył w armii francuskiej i odniósł poważne rany podczas dowodzenia batalionem w 1914 roku. Następnie został przydzielony do sztabu generalnego, gdzie pozostał aż do końca konfliktu.
W 1918 roku Georges pracował pod dowództwem generała (późniejszego marszałka) Ferdinanda Focha. Był również szefem sztabu marszałka Philippe’a Pétaina w Maroku podczas wojny o Rif (1920–1927) oraz dowodził dywizją w Algierii w latach 1928–1932.
W listopadzie 1932 roku został powołany do Naczelnej Rady Wojennej. 9 października 1934 roku w Marsylii odniósł kolejne rany w wyniku udanego zamachu na króla Jugosławii, Aleksandra I, jednak szybko doszedł do siebie. Oczekiwano, że w 1935 roku zastąpi generała Maxime’a Weyganda na czele Francuskich Sił Zbrojnych, ale premier Édouard Daladier uznał go za zbyt prawicowego i wyznaczył na to stanowisko generała Maurice’a Gamelina.
Georges objął stanowisko zastępcy Gamelina, jednak ich relacje były napięte i nie potrafili się porozumieć. Po wybuchu II wojny światowej 21 października 1939 roku został dowódcą kluczowego francuskiego Frontu Północno-Wschodniego. W trakcie niemieckiej ofensywy w maju 1940 roku (kampania francuska) nie zdołał wystarczająco szybko zareagować na ataki niemieckich jednostek pancernych w Ardenach i zorganizować skutecznego przeciwdziałania. 17 maja 1940 roku zarówno Gamelin, jak i Georges zostali zwolnieni, a generał Maxime Weygand powrócił na stanowisko Naczelnego Wodza Francuskich Sił Zbrojnych.
Po objęciu władzy przez marszałka Pétaina i ustanowieniu Francji Vichy, Georges nie chciał odgrywać istotnej roli w nowym rządzie. Premier Wielkiej Brytanii, Winston Churchill, chciał, aby Georges został dowódcą sił francuskich w Algierii, Maroku i Tunezji po alianckiej inwazji na Afrykę Północną w listopadzie 1942 roku. Jednak prezydent Stanów Zjednoczonych, Franklin Delano Roosevelt, skutecznie przekonał, aby na to stanowisko powołać generała Henri Girauda.
W czerwcu 1943 roku Giraud i generał Charles de Gaulle zostali współprzewodniczącymi Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Georges został mianowany ministrem bez teki, lecz nie pełnił żadnej istotnej funkcji i stopniowo był odsuwany na boczny tor. Po kilku miesiącach, podobnie jak Giraud, został usunięty przez de Gaulle’a.
Po zakończeniu wojny przeszedł na emeryturę i wycofał się z życia publicznego.
Przypisy
Bibliografia
Alphonse Georges. Spartacus Educational. [dostęp 2020-01-26]. (ang.).
