Alphons Steinmann
Alphons (Alfons) Steinmann (ur. 14 grudnia 1880 w Hanowerze, zm. 13 marca 1936 w Brixen) był niemieckim teologiem katolickim, egzegetą Nowego Testamentu oraz profesorem zwyczajnym w Państwowej Akademii w Braniewie.
Życiorys
Maturę zdobył w gimnazjum Josephinum w Hildesheim. W 1900 roku rozpoczął studia z zakresu teologii i filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. W czerwcu 1904 roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez krótki czas pełnił funkcję wikariusza w parafii w Eberswalde, znajdującej się w pobliżu Frankfurtu nad Menem. Następnie kontynuował studia na Uniwersytecie w Strasburgu, gdzie w 1906 roku uzyskał stopień doktora na podstawie pracy dotyczącej Listu do Galatów. Po tym okresie odbył podróż do Włoch, po której ponownie podjął działalność duszpasterską w Eberswalde.
Habilitację z zakresu egzegezy Nowego Testamentu uzyskał 27 lipca 1907 roku na Uniwersytecie Wrocławskim. Po habilitacji najpierw pracował jako privatdozent na tym uniwersytecie; w 1909 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1911 roku otrzymał tytuł profesora w Państwowej Akademii w Braniewie. Główne obszary jego badań obejmowały pisma św. Pawła oraz początki chrześcijaństwa. Był również członkiem Warmińskiego Towarzystwa Historycznego.
W wyniku poważnej choroby zmuszony był zrezygnować z prowadzenia wykładów w roku szkolnym 1934/1935. Ostatnie lata życia spędził w domu swojego brata, księdza Johannesa, w pobliżu Brixen.
Zmarł 13 marca 1936 roku w Brixen po długiej chorobie.
