Alphaville to niemiecki zespół muzyczny, który został założony w 1982 roku w Münsterze. Grupa specjalizuje się w muzyce opartej na syntezatorach, łączącej elementy rocka i synth popu, inspirowanej stylami new romantic oraz rockiem elektronicznym. Nazwa zespołu pochodzi z filmu Jean-Luc Godarda zatytułowanego Alphaville z 1965 roku.
Do najważniejszych hitów zespołu należą: „Forever Young”, „Big in Japan”, „Sounds Like a Melody”, „A Victory of Love”, „Dance with Me” oraz „Jerusalem”.
Historia
Przed powstaniem Alphaville, Marian Gold był członkiem siedmioosobowej grupy artystycznej Melody Nelson, której nazwa pochodzi od imienia głównej bohaterki albumu Serge’a Gainsbourga „Histoire de Melody Nelson”. W 1981 roku do Melody Nelson dołączył Berhard Lloyd, a po przeprowadzce do Münsteru muzycy postanowili zmienić nazwę na Chinchilla Green. Pierwszy koncert tej grupy miał miejsce 24 grudnia 1981 roku w klubie Forum, gdzie na zakończenie występu zagrano utwór „Big in Japan”.
Chinchilla Green rozpadł się wiosną 1982, po czym Lloyd i Gold postanowili kontynuować współpracę. Wkrótce do ich duetu dołączył Frank Mertens i jako trio przyjęli nazwę Forever Young. 31 grudnia 1982 roku zaprezentowali utwór zatytułowany „Forever Young”. W maju 1983 roku zespół nagrał materiał na płytę demo, który trafił do największych wytwórni muzycznych w Berlinie. Grupa podpisała kontrakt z Warner Music Group i pod jej skrzydłami rozpoczęła pracę nad debiutanckim albumem. W trakcie tych działań nastąpiła zmiana nazwy na Alphaville. 27 września 1984 roku ukazał się album Forever Young. Pierwszym przebojem promującym ten longplay był utwór „Big in Japan”, który szybko zajął szczyty list przebojów w Niemczech, Szwecji i Szwajcarii. Sukces „Big in Japan” umożliwił Alphaville zaistnienie na liście amerykańskiego magazynu Billboard. W tym samym roku powstał cover tego utworu nagrany przez Sandrę. Drugim singlem promującym album był hit „Sounds Like a Melody”, który dotarł na pierwsze miejsce list przebojów w Szwecji. Trzecim singlem był „Forever Young”, który odniósł największy sukces spośród trzech singli promujących debiutancki album. Teledysk do „Forever Young” został nakręcony w miejscu, gdzie wcześniej funkcjonował szpital psychiatryczny.
W 1984 roku Frank Mertens opuścił zespół, a nowym gitarzystą i klawiszowcem Alphaville został Ricky Echolette. W czerwcu 1986 roku formacja wydała album Afternoons in Utopia, który przyniósł przebój „Dance with Me”. Utwór zyskał umiarkowaną popularność w kilku krajach Europy Zachodniej. Rok później zespół rozpoczął pracę nad kolejnym albumem The Breathtaking Blue, który ukazał się w 1989 roku. Piosenki z tej płyty zostały wykorzystane w filmie Songlines z 1990 roku. Po wydaniu trzeciego albumu zespół zawiesił swoją działalność.
W 1994 roku zespół został reaktywowany, a niedługo później ukazał się singiel „Fools”, zapowiadający kolejny album Alphaville. W 1994 roku grupa wydała płytę Prostitute. W 1997 roku ukazał się longplay Salvation, który zawierał single „Wishful Thinking”, „Flame” oraz „Soul Messiah”. Utwory te odniosły umiarkowany sukces komercyjny.
W styczniu 2002 roku Alphaville wydał album Forever Pop, który zawierał największe przeboje zespołu w nowych aranżacjach. W lutym 2003 roku na rynku zadebiutował album CrazyShow. W tym samym czasie Bernhard Lloyd opuścił zespół. 25 i 26 maja 2018 roku zespół zagrał dwudniowy koncert w klubie Whisky a Go Go w Hollywoodzie, który był transmitowany w internecie.
Muzycy
Dyskografia
Albumy
Forever Young (1984)
Afternoons in Utopia (1986)
Amiga Compilation (1988)
The Singles Collection (1988)
The Breathtaking Blue (1989)
First Harvest (1992, kompilacja)
Prostitute (1994)
Salvation (1997)
Dreamscapes (1999, 8-płytowa antologia niepublikowanych i rzadkich utworów)
Visions of Dreamscapes (1999, nakład limitowany, wydany tylko w Brazylii)
Salvation (1999, wydanie amerykańskie)
Stark Naked and Absolutely Live (2000, album koncertowy)
Forever Pop (2001, płyta z remiksami)
CrazyShow (2003, album 4-płytowy)
CrazyShow Excerpts (2003)
Dreamscapes Revisited (2005, 8-płytowa antologia niepublikowanych i rzadkich utworów (reedycja częściowa))
Catching Rays on Giant (2010) – złota płyta w Polsce
Strange Attractor (2017)
Przypisy
Linki zewnętrzne
