Alpejski gończy krótkonożny
Alpejski gończy krótkonożny to jedna z ras psów, która zalicza się do grupy psów gończych, posokowców oraz ras pokrewnych. Rasa ta została przypisana do sekcji posokowców i według FCI jest objęta próbnymi testami pracy.
Rys historyczny
Psy o typie jamniko-gończym miały swoje miejsce w Alpach Bawarskich, Alpach Austriackich oraz w Gryzonii. Rasa ta powstała w wyniku skrzyżowania psów gończych z jamnikami. Przed ustaleniem standardu dla tej rasy, psy te różniły się wyglądem, jednak skupiano się głównie na ich użytkowości, która była najważniejsza. Wszystkie te psy wykazywały się dużymi umiejętnościami w polowaniach w trudnych, górskich warunkach. Działania zmierzające do opracowania wzorca oraz stworzenia czystych linii hodowlanych zakończyły się powołaniem 15 marca 1896 roku w Monachium „Międzynarodowego Klubu Jamniko-Gończych”. Klub ten rozpadł się dwanaście lat później, tworząc kilka mniejszych organizacji. Alpejski gończy krótkonożny został uznany przez FCI w 1975 roku, a obowiązujący standard opublikowano 10 października 1995 roku.
Wygląd
W oparciu o zewnętrzną budowę, psy te przypominają formę pośrednią pomiędzy jamnikiem a psem gończym, przez co klasyfikowane są do grupy psów jamniko-gończych.
Szata i umaszczenie
Sierść alpejskiego gończego krótkonożnego jest krótka i gładka, z wyjątkiem szyi oraz ogona, na którym występuje charakterystyczna szczotka.
Umaszczenie tych psów może być czarne, brązowe, czarne z rudordzawym nalotem, czerwone lub czerwone z czarnymi znaczeniami.
Zachowanie i charakter
Alpejski gończy krótkonożny to pies charakteryzujący się dużą wytrzymałością oraz uporem, jest odporny na trudne warunki atmosferyczne.
Użytkowość
Psy te są wykorzystywane głównie w polowaniach w górach, pełniąc rolę posokowca do tropienia zranionej zwierzyny grubej oraz jako psy gończe na dziki, zające i lisy. Mimo że nadają się również na towarzyszy, najczęściej są w posiadaniu myśliwych z uwagi na ich użytkowość.
Popularność
W Polsce rasa ta jest stosunkowo rzadka, natomiast cieszy się większym uznaniem w regionach swojego pochodzenia, czyli w alpejskich częściach Austrii i Bawarii.
Przypisy
Bibliografia
Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce.
Eva-Maria Krämer „Rasy psów”, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003.
Hans Räber „Encyklopedia psów rasowych” tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001.
