Aloza chikora (Alosa mediocris) to gatunek ryby należący do rodziny śledziowatych (Clupeidae).
Występowanie
Można ją spotkać w północno-zachodnim Atlantyku, od stanu Maine aż po rzekę Świętego Jana na Florydzie. Żyje w wodach przybrzeżnych, a w późną wiosnę i latem również w ujściach rzek oraz ich dolnych częściach. Ryby te tworzą jednowiekowe „szkoły”.
Cechy morfologiczne
Aloza chikora osiąga przeciętnie 34 cm długości, jednak maksymalnie może dorastać do 60 cm. Posiada od 53 do 55 kręgów. Charakteryzuje się wyraźnym kilu łusek na brzuchu. Żuchwa jest masywna, ale nie wystaje poza szczękę. U osobników o długości powyżej 23 cm zęby są zredukowane lub całkowicie nieobecne w szczęce górnej. Na pierwszej parze łuków skrzelowych znajduje się od 18 do 23 wyrostków filtracyjnych. Płetwa grzbietowa ma od 15 do 20 promieni, a płetwa odbytowa 19-23 promieni. Płetwy piersiowe mają od 15 do 16 promieni, natomiast płetwy brzuszne 9 promieni.
Grzbiet ryby ma ciemnoszarozielony kolor, a boki są srebrzyste. Za głową dostrzegalna jest ciemna plama, a za nią kilka mniejszych, mniej wyraźnych.
Odżywianie
Aloza chikora żywi się niewielkimi rybami, kałamarnicami, małymi krabami oraz innymi skorupiakami, a także ikrą. W jej organizmach mogą występować pasożyty, takie jak nicienie, tasiemce oraz przywry.
Rozród
Ryby te osiągają dojrzałość płciową średnio przy długości 28,7 cm (samce) i 32 cm (samice). Tarło odbywa się wiosną, w okresie od kwietnia do czerwca, w wodach słodkich (np. w Zatoce Chesapeake i rzece Patuxent w maju), a po tym czasie ryby spływają do morza.
Ikra ma kulisty kształt i jest przezroczysta. Żółtko, o bursztynowo-żółtej barwie, stanowi około połowy średnicy ziarenka. Inkubacja ikry przy temperaturze 23,5° C trwa 2,5 dnia, a narybek spływa do morza latem.
Znaczenie
Aloza chikora ma ograniczone znaczenie w rybołówstwie.
Przypisy
Bibliografia
Alosa mediocris (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 17 marca 2011]
