Alfons Aragoński
Alfons Aragoński (hiszp. Alonso de Aragón) był wielkim mistrzem zakonu Calatrava w latach 1443–1445.
Był to nieślubny syn króla Nawarry i później Aragonii, Jana II, z jego relacji z Leonorą de Escobar.
Jego wybór na wielkiego mistrza miał miejsce dzięki protekcji króla Jana II z Kastylii i Leónu, po zamordowaniu poprzedniego mistrza. Niedługo po jego nominacji wybuchła wojna między Kastylią a Nawarrą, w której Alfons stanął po stronie swojego ojca, przeciwko swojemu protektorowi. W rezultacie król Jan Kastylijski zwołał kapitułę generalną zakonu, która zdecydowała o usunięciu Alfonsa z urzędu. Jednak część rycerzy sprzeciwiła się tej decyzji. W efekcie, zakon uległ chwilowemu rozbiciu, podzielił się na trzy walczące stronnictwa, które wspierały trzech różnych kandydatów na wielkiego mistrza. Byli to: Alfons Aragoński, Juan Ramírez de Guzmán oraz Pedro Girón. Ostatecznie z tej walki zwycięsko wyszedł Pedro Girón.
