Alon Mizrachi

Alon Mizrachi (hebr. ‏אלון מזרחי‎, ang. Alon Mizrahi; urodziny 22 listopada 1971 w Tel Awiw) to izraelski piłkarz, który grał na pozycji napastnika, a także reprezentował Izrael w latach 1992–2001. Jest również trenerem piłkarskim.

Jako czterokrotny król strzelców oraz najlepszy strzelec w historii Ligat ha’Al (zdobył 206 bramek), uznawany jest za najskuteczniejszego izraelskiego piłkarza w europejskich rozgrywkach klubowych, z dorobkiem 15 goli. Jest członkiem Galerii Sław Izraelskiej Piłki Nożnej. Łącznie w trakcie swojej kariery zdobył około 339 goli. Otrzymał boiskowy przydomek Aeron (co oznacza „Samolot”), ponieważ podczas celebrowania bramek biegał po boisku z rozłożonymi ramionami, naśladując brazylijskiego napastnika Carecę.

Kariera klubowa

Rozpoczął swoją przygodę z piłką nożną w wieku 13 lat w szkółce klubu Bene Jehuda Tel Awiw. W styczniu 1989 roku, za sprawą trenera Gijjory Spiegla, po raz pierwszy znalazł się w składzie drużyny seniorów. Zadebiutował 11 lutego 1989 roku w izraelskiej ekstraklasie, w meczu z Hapoelem Tel Awiw (remis 0:0). W sezonie 1989/90, w którym wystąpił w 3 meczach, zdobył mistrzostwo kraju. W sezonie 1990/91 grał na wypożyczeniu w Hapoelu Tel Awiw, gdzie strzelił 4 bramki w 18 spotkaniach. Po powrocie do Bene Jehuda, rozpoczął regularne występy i stworzył znakomitą formację ataku z Mykołą Kudryckim oraz Chajjimem Rewiwo, uznawaną za najlepszą w historii klubu. W sezonach 1991/92 oraz 1992/93 zdobył tytuł króla strzelców ligi izraelskiej, a także zdobył Puchar Ligi w 1991/92.

Latem 1993 roku, dzięki Gijjorze Spiegelowi, przeniósł się do Maccabi Hajfa. W sezonie 1993/94 wraz z drużyną zdobył mistrzostwo kraju, nie ponosząc ani jednej porażki w trakcie rozgrywek. Strzelił również przynajmniej jedną bramkę każdemu z 13 ligowych przeciwników, co było pierwszym takim przypadkiem w historii. Osiągnął także sukcesy w Pucharze Ligi oraz zdobył tytuły króla strzelców Liga Leumit oraz Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1993/94. 27 listopada 1993 roku w meczu z Maccabi Tel Awiw (1:1) otrzymał czerwoną kartkę już w 1. minucie, co jest rekordem ligi izraelskiej.

W wyniku konfliktu z trenerem i kolegami z zespołu latem 1994 roku przeszedł do Maccabi Tel Awiw, gdzie zagrał w 10 meczach, zdobywając 1 gola. Wkrótce jednak wrócił do Maccabi Hajfa, ale ze względów proceduralnych nie mógł być zgłoszony do rozgrywek, przez co został wypożyczony na pół roku do Maccabi Ironi Aszdod, gdzie zdobył 9 goli w 14 występach, co jednak nie uchroniło drużyny przed relegacją. W czerwcu 1995 roku Mizrachi wrócił do Maccabi Hajfa, ale z braku regularnej gry został wypożyczony na półtora roku do Bene Jehuda, gdzie strzelił 31 goli ligowych i zdobył Puchar Ligi w 1996/97. Grając w Maccabi Hajfa w sezonie 1997/98 po raz czwarty zdobył tytuł najskuteczniejszego strzelca izraelskiej ekstraklasy oraz krajowy puchar. Od 1998 roku pełnił funkcję kapitana drużyny. W Pucharze Zdobywców Pucharów 1998/99 dotarł do ćwierćfinału, zdobywając 7 bramek, co czyniło go najskuteczniejszym zawodnikiem rozgrywek.

W styczniu 1999 roku przeszedł do francuskiego klubu OGC Nice (Ligue 2), gdzie zdobył 4 gole w 18 występach. W październiku tego samego roku podpisał umowę z Beitarem Jerozolima. W połowie 2000 roku wszedł w konflikt z trenerem Eli Guttmanem, co zakończyło się miesiącem zawieszenia. Konflikt był również przedmiotem zainteresowania kapitana zespołu, Josi Abukasisa, co doprowadziło do zakończenia współpracy z Mizrachim w styczniu 2001 roku. Po mediacjach i wsparciu selekcjonera Richarda Møllera Nielsena, Mizrachi został przywrócony do drużyny.

Po zakończeniu sezonu 2000/01 rozwiązał kontrakt i przeszedł do drugoligowego Hapoelu Kefar Sawa. Rok później awansował z tym klubem do Ligat ha’Al, ale w kolejnym sezonie zespół spadł, a Mizrachi przeniósł się na 3 miesiące do Maccabi Ahi Nazaret. Jesienią 2003 roku podpisał kontrakt z Hapoelem Beer Szewa. 10 kwietnia 2004 roku w meczu z Bene Sachnin (1:0) zdobył swoją 197 bramkę ligową, co pozwoliło mu wyprzedzić Odeda Machnesa w klasyfikacji najlepszych strzelców Ligat ha’Al. W połowie 2004 roku został wypożyczony na rundę do Bene Jehuda Tel Awiw. Po sezonie 2004/05, po spadku z ekstraklasy, opuścił Hapoel Beer Szewa. Z powodu braku możliwości znalezienia zatrudnienia w profesjonalnym klubie, podpisał umowę z czwartoligowym Maccabi Amiszaw Petach Tikwa, gdzie zakończył karierę po awansie do Liga Alef w sezonie 2005/06.

Kariera reprezentacyjna

W 1990 roku rozegrał jeden mecz w reprezentacji Izraela U-18 przeciwko Portugalii (1:3), zdobywając bramkę. W latach 1992–1993 występował w kadrze U-21, gdzie zdobył 15 bramek w 13 meczach.

2 grudnia 1992 roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Izraela, prowadzonej przez Szelomo Szarfa, w spotkaniu z Bułgarią (0:2) w eliminacjach Mistrzostw Świata 1994. 24 marca 1993 roku zdobył swoje pierwsze dwa gole w drużynie narodowej w towarzyskim meczu przeciwko Rosji (2:2). W eliminacjach Mistrzostw Europy 2000 zdobył 5 goli, co pozwoliło Izraelowi wystąpić w barażach, w których ostatecznie nie zagrał. Ogółem w latach 1992–2001 Mizrachi rozegrał 37 meczów w reprezentacji, zdobywając 17 bramek.

Bramki w reprezentacji

Kariera trenerska

W sezonie 2008/09 objął posadę w trzecioligowym klubie Hapoel Mahane Jehuda, z którego odszedł w marcu 2009 roku z powodu niezadowalających wyników i konfliktu z zarządem. Następnie przez krótki czas pełnił funkcję dyrektora generalnego w swoim byłym klubie, Hapoelu Kefar Sawa (Liga Leumit). W styczniu 2013 roku objął Hapoel Petach Tikwa, jednak opuścił klub po niespełna kwartale z powodu utraty szans na awans do Ligat ha’Al.

Beach soccer

W latach 2007–2010 Mizrachi grał w Israeli Beach Soccer League, której był współzałożycielem. Jest również autorem pierwszej bramki w historii reprezentacji Izraela, którą zdobył 1 czerwca 2007 roku w towarzyskim meczu przeciwko Anglii (6:5) w Netanji.

Kariera medialna

W latach 2006–2007 prowadził autorski talk-show Na pokładzie samolotu (hebr. ‏בסלון עם האווירון‎) na kanale Ego. W latach 2006–2008 występował w telenoweli Mistrz (hebr. ‏האלופה‎) jako trener drużyny piłkarskiej. Jako aktor epizodyczny wystąpił w serialu Danny Hollywood (hebr. ‏דני הוליווד‎) w roli anonimowego dawcy nerki. Pracował jako komentator piłkarski w kanale Sport 5 oraz jako felietonista na portalu sportowym ONE. W listopadzie 2018 roku wystąpił w reklamie telewizyjnej firmy telekomunikacyjnej Bezeq.

Życie prywatne

Urodził się w 1971 roku w rodzinie mizrachijskich Żydów. Jego ojciec miał pochodzenie irackie, a matka marokańskie. Ma starszą siostrę oraz dwóch młodszych braci, z których jeden, Gideon, zginął w wypadku samochodowym w 2009 roku. Dzieciństwo spędził w Tel Awiwie, Jokne’am oraz w Południowej Afryce. Jest żonaty z Vered (ur. 1976), z którą ma troje dzieci: dwie córki oraz syna. Jego ojciec, Amos, także był piłkarzem, który w 1968 roku zdobył Puchar Izraela z Bene Jehuda Tel Awiw.

W 2001 roku w książce Wyrwane z kontekstu (hebr. ‏הוצא מהקשרו‎) opublikowano zbiór jego językowych lapsusów i zabawnych wypowiedzi. We wrześniu 2008 roku wstąpił do partii politycznej Tzedek Chewrami, z ramienia której kandydował do Rady Miasta Tel Awiw. W kwietniu 2013 roku złożył w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej z powodu zadłużenia na kwotę 1,1 mln szekli. W 2016 roku zaangażował się w działalność polityczno-społeczną, mającą na celu promowanie pokojowego współżycia Żydów i Arabów w Izraelu.

Sukcesy

Zespołowe

Bene Jehuda Tel Awiw

mistrzostwo Izraela: 1989/90
Puchar Ligi: 1991/92, 1996/97

Maccabi Hajfa

mistrzostwo Izraela: 1993/94
Puchar Izraela: 1997/98
Puchar Ligi: 1993/94

Indywidualne

król strzelców Ligat ha’Al: 1991/92 (20 goli), 1992/93 (26 goli), 1993/94 (28 goli), 1997/98 (18 goli)
król strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów: 1993/94 (5 goli), 1998/99 (7 goli)