Alojzy Antoni Szablewski
Data urodzenia: 4 lipca 1925 w Tczewie, data śmierci: 30 kwietnia 2017 w Gdańsku – był polskim inżynierem, działaczem opozycyjnym w okresie PRL oraz posłem na Sejm I kadencji.
Życiorys
Alojzy Szablewski był synem Franciszka i Franciszki. W czasie II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej, biorąc udział m.in. w powstaniu warszawskim. Po wojnie pracował w fabryce maszyn rolniczych oraz w starostwie powiatowym w Tczewie. W 1952 roku rozpoczął pracę w Stoczni Gdańskiej, gdzie m.in. pełnił funkcję kierownika w biurze konstrukcyjno-projektowym. W 1963 roku ukończył studia na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej, na co wcześniej nie pozwalały mu względy polityczne.
Uczestniczył w protestach w grudniu 1970 oraz w czerwcu 1976, a od 1978 roku współpracował z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża. W 1980 roku brał udział w strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, będąc członkiem prezydium komisji zakładowej „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego przewodniczył komitetowi strajkowemu. Po pacyfikacji został tymczasowo aresztowany na pół roku, a następnie skazany za działalność opozycyjną na dwa lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary. Kontynuował swoją działalność opozycyjną, organizując pomoc dla represjonowanych i kolportując niezależne wydawnictwa. W 1988 roku zorganizował kolejny strajk w swoim zakładzie pracy. Dwa lata później przeszedł na emeryturę.
W latach 1991–1993 zasiadał w Sejmie I kadencji, będąc wybranym z listy Wyborczej Akcji Katolickiej w okręgu gdańskim. Od 1991 do 1995 był członkiem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, a od 1996 do 2000 roku działał w Ruchu Odbudowy Polski jako wiceprzewodniczący władz okręgowych. W 1994 roku przystąpił do Stowarzyszenia Godność, a w 2003 roku do Stowarzyszenia Solidarni z Kolebki. Należał również do stowarzyszenia „Nasza przyszłość – Polska”.
Zmarł 30 kwietnia 2017 roku, a jego pogrzeb odbył się 5 maja 2017 na gdańskim cmentarzu Oliwskim (kwatera 29-8-8).
Odznaczenia
W 2006 roku, za wybitne osiągnięcia w działalności na rzecz demokratycznych przemian w Polsce oraz w pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W 2016 roku prezydent Andrzej Duda uhonorował go Krzyżem Wolności i Solidarności. W 1999 roku otrzymał odznaczenie Polonia Mater Nostra Est, a w 2016 roku Krzyż „Golgota Wschodu”.
