Alojzy Stolpe młodszy (urodzony 22 lub 29 listopada 1818 w Warszawie, zmarły 1 lub 2 grudnia 1876 tamże) był polskim aktorem, śpiewakiem oraz reżyserem teatralnym.
Życiorys
Od października 1832 roku występował w chórze Teatru Narodowego w Warszawie. W 1835 roku rozpoczął naukę w Szkole Dramatycznej przy Teatrze Wielkim, a od 1837 roku kontynuował edukację w Szkole Śpiewu. Debiutował jako aktor, grając rolę Ernesta w sztuce Nienawiść kobiet autorstwa Jeana Nicolasa Bouilly’ego i Josepha Paina 3 marca 1837 roku, a jako śpiewak zadebiutował 17 czerwca 1837 roku, wcielając się w postać Deja w Włoszce w Algierze Gioacchino Rossiniego. Niestety, uszkodzenie strun głosowych, które miało miejsce podczas występu w roli Bertrama w Robertcie Diable Giacomo Meyerbeera, zmusiło go do ograniczenia występów wokalnych. Mimo to, występował nadal w operze oraz koncertach publicznych w Resursie Kupieckiej i Teatrze Rozmaitości, a w 1843 roku gościnnie wystąpił w teatrze lwowskim. W jego repertuarze znajdowały się partie w takich operach jak Don Giovanni Wolfganga Amadeusza Mozarta, Cyrulik sewilski, Lukrecja Borgia i Linda di Chamounix Gaetano Donizettiego oraz Alessandro Stradella Friedricha Flotowa. W grudniu 1869 roku zagrał arcykapłana Akebara w prapremierze Parii Stanisława Moniuszki. Wziął także udział w wykonaniu fragmentów Requiem Józefa Stefaniego podczas nabożeństwa za dusze poległych uczestników manifestacji patriotycznej 27 lutego 1861 roku w kościele św. Krzyża w Warszawie.
Jako aktor, Alojzy Stolpe młodszy występował przede wszystkim w rolach komicznych i charakterystycznych w Teatrze Rozmaitości. Od jesieni 1864 roku pełnił funkcję reżysera sceny dramatycznej. Wystąpił kilka razy u boku Heleny Modrzejewskiej, grając m.in. pana de Chaseuil w Adriannie Lecouvreur Eugène’a Scribe’a i Ernesta Legouvé’a (1868), ministra Guattinara w Więzieniu, czyli Powieściach królowej Nawarry (1871), Merkucjo w Romeo i Julii Williama Shakespeare’a (1870), Klaudiusza w Hamlecie (1871), Brabancjo w Otellu (1873) oraz Don Pedro w Wiele hałasu o nic (1876, polska prapremiera), a także Duglasa w Marii Stuart Juliusza Słowackiego (1872). 1 grudnia 1871 roku odbył się benefis z okazji jego trzydziestopięciolecia pracy scenicznej, na którym zagrał regenta Jerzego w komediooperze Folwark Primerose Eugène’a Cormona. Ostatni raz na scenie pojawił się jako Laroque w Miłości ubogiego młodzieńca Octave’a Feuilleta.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 4-3-28).
Przypisy
Bibliografia
Barbara Chmara-Żaczkiewicz, Alojzy Stolpe młodszy, Polski Słownik Biograficzny, t. XLIV, 2006–2007
