Alojzy Senkowski (ur. 25 lutego 1882, zm. 3 listopada 1958) – był doktorem prawa oraz podpułkownikiem piechoty w Wojsku Polskim.
Życiorys
Pełnił służbę jako oficer rezerwy piechoty w c. i k. Armii, a jego jednostką macierzystą był Pułk Piechoty Nr 56 w Krakowie. W latach 1912–1913 brał udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, która miała miejsce z powodu konfliktów na Bałkanach. Podczas swojej służby w rezerwie oraz w czasie I wojny światowej awansował kolejno na stopnie: kadeta (1 stycznia 1907 roku), podporucznika (1 stycznia 1912 roku) oraz porucznika (1 lipca 1915 roku).
Od kwietnia 1919 roku był odpowiedzialny za prace Inspektoratu Żandarmerii Polowej przy Dowództwie Grupy Operacyjnej gen. Stanisława Szeptyckiego. 30 lipca 1920 roku uzyskał zatwierdzenie w stopniu majora w Korpusie Żandarmerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej, z datą 1 kwietnia 1920 roku. W tym czasie pełnił funkcję oficera sztabowego w Żandarmerii Polowej. W marcu 1922 roku został mianowany zastępcą dowódcy 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie. 3 maja tego samego roku został zweryfikowany w stopniu majora z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku oraz 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W kolejnych latach pełnił rolę komendanta kadry szwadronu zapasowego 1 dywizjonu żandarmerii. W maju 1925 roku planowano jego przeniesienie do 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy, jednak decyzja ta została anulowana, a on pozostał w 1 dywizjonie jako komendant kadry szwadronu zapasowego.
W trakcie zamachu stanu opowiedział się po stronie rządu Wincentego Witosa, jednak nie zastosował się do rozkazu ministra spraw wojskowych, generała Juliusza Malczewskiego, dotyczącego aresztowania oficerów znajdujących się na terenie Dworca Wschodniego. 12 maja o godzinie 17:00 samowolnie opuścił swoje stanowisko i przez pewien czas ukrywał się w Warszawie w cywilnym ubraniu. Od 14 do 20 maja był internowany w Cytadeli. Wobec niego wszczęto postępowanie prokuratorskie za niewykonanie rozkazu, niewłaściwe traktowanie aresztowanych (w tym znieważenie pułkownika Erwina Więckowskiego), opuszczenie służby oraz wywołanie zamieszania wśród oficerów 1 dywizjonu żandarmerii. 20 maja pułkownik Władysław Jaxa-Rożen wystąpił z wnioskiem o przeniesienie go z korpusu oficerów żandarmerii.
W styczniu 1927 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto II na sześć miesięcy. W lipcu tego samego roku przydzielono go do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry, gdzie objął stanowisko komendanta. W październiku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty, z jednoczesnym przydziałem do kadry oficerów piechoty, pozostając na dotychczasowym stanowisku. W marcu 1928 roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kowel jako komendant. 31 grudnia 1928 roku przeszedł w stan spoczynku.
W 1934 roku znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bielsko na Śląsku, mając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V, będąc wówczas „w dyspozycji dowódcy OK V”.
Zmarł 3 listopada 1958 roku, a jego miejsce pochówku znajduje się na cmentarzu komunalnym w Brzeszczach.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Krzyż Wojskowy Karola
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Mieczysław Godlewski: Sprawozdanie z działalności. [w:] Komisja Likwidacyjna Generała Lucjana Żeligowskiego, sygn. 701/4/16 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1926. [dostęp 2018-12-10].
- Władysław Jaxa-Rożen: Odpis wniosku o zwolnienie ppłk. Senkowskiego z internowania. [w:] Komisja Likwidacyjna Generała Lucjana Żeligowskiego, sygn. 701/4/17 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1926. [dostęp 2018-12-10].
- Danuta Poźniakowska-Hanak. Żandarmeria Polowa i Wojskowa w latach 1918–1939. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 28, 2006. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe.
- Jan Suliński: Żandarmeria DOK I – Warszawa w latach 1919-1944. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2015. ISBN 978836370008188.
