Alojzy Lauer OFM
Alojzy Lauer OFM (urodzony 28 sierpnia 1833 w Katholisch-Willenroth, zmarły 21 sierpnia 1901 w Sigmaringen) był niemieckim franciszkaninem, który pełnił funkcję generała Zakonu Braci Mniejszych w latach 1895–1901.
Życiorys
W 1850 roku wstąpił do franciszkanów w Paderborn. Po ukończeniu studiów z zakresu filozofii i teologii, przyjął święcenia kapłańskie w 1856 roku. W kolejnych latach zajmował różne stanowiska, w tym lektora teologii, mistrza nowicjatu oraz gwardiana w Fuldzie. Od 1867 do 1881 roku był kustoszem kustodii św. Elżbiety w Turyngii. W trakcie kulturkampfu, zmuszony do opuszczenia Prus, przebywał w Maastricht w Holandii (1875–1876), Epinal we Francji (1876–1880), Bergholz-Zell w Alzacji oraz Paterson w USA (1880–1881).
W 1881 roku objął stanowisko definitora generalnego w Rzymie, a w 1889 został prokuratorem generalnym rekolektów i alkantarzystów. W latach 1890–1892 pełnił rolę rektora Antonianum. W 1895 roku został przewodniczącym komisji redakcyjnej nowych konstytucji generalnych. Był również współzałożycielem Acta Ordinis Fratrum Minorum i dążył do zjednoczenia obserwanckich gałęzi zakonu franciszkańskiego. Po wydaniu przez Leona XIII bulli Felicitate quadam w 1897 roku, stał się pierwszym generałem zjednoczonego zakonu. Zmarł podczas pełnienia swoich obowiązków. Po jego śmierci opublikowano jego konferencje dotyczące życia zakonnego, zatytułowane Seele des Ordenslebens (Warendorf 1949).
Bibliografia
- G. Haselbeck, Necrologium provinciae sanctae Elisabeth Thuringiae, t. 6 (1907), s. 165-166.
- Heribert Holzapfel: Podręcznik historii Zakonu Braci Mniejszych. Kraków: 2012, s. 312. ISBN 978-83-7354-426-0.
- E. Ziemann: Lauer A., w: Encyklopedia Katolicka X, s. 568.
