Alojzy Kot
Alojzy Kot (ur. 28 maja 1881 w Bytomiu, zm. 16 września 1939 w Podhajcach na Ukrainie) był polskim dzięki politycznym na Górnym Śląsku. Pełnił funkcję posła na Sejm I i II kadencji w II Rzeczypospolitej z ramienia Narodowej Partii Robotniczej, a także zasiadał w Sejmie Śląskim IV kadencji. W latach 1935-1939 był wicemarszałkiem Sejmu Śląskiego.
Życiorys
Ukończył szkołę powszechną w Bytomiu.
W 1900 roku stał się członkiem Związku Wzajemnej Pomocy Chrześcijańskich Robotników Górnośląskich. W 1909 roku zaangażował się w Zjednoczenie Zawodowe Polskie. Pełnił różne funkcje, w tym sekretarza Związku Górników, członka Głównej Komisji Rewizyjnej, sekretarza okręgu górnośląskiego, a także przewodniczącego Okręgu Śląskiego. W latach 1929-1939 był sekretarzem generalnym Związku Górników. Był także współorganizatorem oraz członkiem zarządu Okręgowego Polskiego Towarzystwa Gminastycznego „Sokół” na Śląsku oraz współzałożycielem Międzynarodowej Federacji Chrześcijańskich Górników w Brukseli.
W listopadzie 1918 roku zorganizował rady ludowe w powiecie bytomskim. Uczestniczył jako delegat w Polskim Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. Od 1919 roku współpracował z dwiema międzysojuszniczymi komisjami: do zbadania zbrodni Grenzschutzu na Śląsku oraz plebiscytowo-rządową w Opolu. Był także członkiem Rady Miejskiej w Bytomiu, a w latach 1921–1922 działał jako ekspert strony polskiej ds. gospodarczych w Lidze Narodów.
Był jednym z założycieli oraz znaczącym działaczem Narodowej Partii Robotniczej. W 1924 roku uzyskał mandat zastępcy posła na liście nr 7 (NPR) w okręgu wyborczym nr 39 (Katowice) po śmierci Stanisława Piechy. Zasiadał w komisjach ochrony pracy oraz przemysłowo-handlowej. W 1928 roku odnowił swój mandat w tym samym okręgu. Po zakończeniu kadencji związał się z kręgami sanacyjnymi. W 1935 roku został wybrany do Sejmu Śląskiego z listy prosanacyjnego Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy, gdzie do końca kadencji pełnił rolę wicemarszałka. W latach 1937–1938 zasiadał w prezydium i był przewodniczącym zarządu obwodowego Obozu Zjednoczenia Narodowego w Katowicach.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej przeniósł do Podhajec archiwum Związku Górników ZZP, gdzie zmarł 16 września 1939 roku.
Życie prywatne
Był synem krawca Jana oraz Berty z domu Meinert. W 1905 roku ożenił się z Gertrudą Sobotą. Mieli córkę Lubomirę oraz dwóch synów: Kazimierza i Władysława.
Ordery i odznaczenia
Otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923) oraz Złoty Krzyż Zasługi.
Przypisy
Bibliografia
- Henryk Rechowicz, Sejm Śląski 1922-39, Katowice 1971.
- Piotr P. Majewski, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939: słownik biograficzny, T. 3, K-Ł, Grzegorz G. Mazur (red.), Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, ISBN 83-7059-391-7, OCLC 749986588. Brak numerów stron w książce.
