Faustyn Alojzy Kaluschke
Faustyn Alojzy Kaluschke (urodzony 15 lutego 1891 we Wschowie, zmarły 6 stycznia 1953 w Zimmern) był niemieckim księdzem rzymskokatolickim, który pełnił funkcję proboszcza w parafii farnej w Bydgoszczy w latach 1940-1945.
Życiorys
Urodził się w niemieckiej rodzinie 15 lutego 1891 roku we Wschowie. Studia teologiczne zrealizował w Poznaniu. Po przyjęciu święceń kapłańskich 24 sierpnia 1915 roku, pracował jako wikariusz w miejscowościach takich jak Wałcz, Bledzewo oraz Leszno. Od 1924 roku był II prebendarzem, a później prebendarzem w kościele sukursalnym pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli w Bydgoszczy. Nauczał również religii w Prywatnym Gimnazjum Niemieckim w Bydgoszczy.
Na początku hitlerowskiej okupacji, po aresztowaniu ks. Józefa Schulza, objął obowiązki proboszcza parafii farnej oraz dziekana bydgoskiego. W 1940 roku, pod presją władz okupacyjnych, zgodził się na rozbiórkę kościoła pojezuickiego, w którym był prebendarzem i który od 1834 roku użytkowany był przez niemieckich katolików.
15 lipca 1941 roku, wikariusz generalny ad interim archidiecezji gnieźnieńskiej, ks. kanonik dr Edward van Blericq, powołał go na stanowisko wikariusza generalnego tej części archidiecezji gnieźnieńskiej, która znajdowała się w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, obejmującym m.in. miasto Bydgoszcz. Od tego momentu ks. Kaluschke nosił tytuł „oficjał arcybiskupi”.
Zbigniew Raszewski w „Pamiętniku gapia” pisał:
W styczniu 1945 roku opuścił Bydgoszcz, kierując się do Niemiec, gdzie zmarł 6 stycznia 1953 roku w miejscowości Zimmern.
Zobacz też
- Parafia farna w Bydgoszczy
- Katedra św. Marcina i Mikołaja w Bydgoszczy
- Historia kultu religijnego w Bydgoszczy
- Niemieckie represje wobec ludności Bydgoszczy (1939)
Przypisy
Bibliografia
Kościół katolicki w Bydgoszczy. Kalendarium. Praca zbiorowa. Autorzy: Borodij Eugeniusz, Chamot Marek, Kabaciński Ryszard, Kutta Janusz, Pastuszewski Stefan. Bydgoszcz 1997, str. 256, ISBN 83-86248-58-0
