Alojzy II Liechtenstein, znany również jako Aloys II Maria Josef Johann Baptista Joachim Philipp Nerius von Liechtenstein (urodzony 25 maja 1796 w Wiedniu, zmarł 12 listopada 1858 w Lednicach) był księciem Liechtensteinu w latach 1836-1858, tytularnym księciem karniowskim i opawskim oraz hrabią Rietbergu.
Życiorys
Alojzy Józef przyszedł na świat w Wiedniu 25 maja 1796 roku jako pierwsze dziecko księcia Jana I oraz jego małżonki Józefy Zofii von Fürstenberg-Weitra. Jego edukację rozpoczął ksiądz Abbé Werner, a później kształcili go znani specjaliści, w tym agronom Leopold Trautmann oraz filozof i językoznawca Friedrich von Schlegel. Po zakończeniu nauki udał się w podróż po Europie, gdzie odwiedził Sycylię i Maltę. W następnym roku podróżował do Szwajcarii oraz po raz pierwszy przybył do Liechtensteinu, spędzając tam kilka dni na polowaniu. W kolejnych latach odwiedził także Anglię i Szkocję.
8 sierpnia 1831 roku ożenił się z Franciszką Kinsky von Wchinitz und Tettau. Para doczekała się jedenaściorga dzieci, w tym dwóch synów:
- księżniczka Maria (ur. 1834)
- księżniczka Karolina (ur. 1836)
- księżniczka Zofia (ur. 1837)
- księżniczka Alojza (ur. 1838)
- księżniczka Ida (ur. 1839)
- książę Jan II Dobry (ur. 1840) – książę Liechtensteinu w latach 1858-1929.
- księżniczka Franciszka (ur. 1841)
- księżna Henrietta (ur. 1843) – żona księcia Alfreda Liechtensteina, matka Alojzego Liechtensteina.
- księżniczka Anna (ur. 1846)
- księżniczka Teresa (ur. 1850) – księżniczka bawarska.
- książę Franciszek I (ur. 1853) – książę Liechtensteinu w latach 1929-1938.
Po śmierci ojca, Jana I, 20 kwietnia 1836 roku, Alojzy II objął rządy w wieku 40 lat. Skupił się głównie na sprawach gospodarczych, zwłaszcza rolnictwie, zdobywając reputację eksperta w tej dziedzinie. Był członkiem towarzystwa rolniczego w Wiedniu w latach 1849-1858, gdzie pod jego przewodnictwem dokonano reorganizacji.
Od momentu przyjęcia Liechtensteinu do Związku Reńskiego w 1806 roku, książęta zaczęli wykazywać większe zainteresowanie swoją suwerenną ziemią, co było szczególnie widoczne za rządów Alojzego II. Angażował się w sprawy społeczne, otwierając m.in. sierociniec oraz fundusz dla ubogich. Współpracując z kantonem St. Gallen, zrealizował regulacje rzeki Ren. W 1852 roku podpisał umowę celną z Austrią, co zakończyło izolację gospodarczą Księstwa. W 1842 roku, jako pierwszy panujący monarcha, odwiedził Liechtenstein. Po powodzi w 1846 roku ponownie odwiedził swój kraj, angażując się w pomoc dla poszkodowanych.
W polityce wewnętrznej Alojzy II miał podejście konserwatywne i nie sprzyjał reformom. Odrzucił postulaty przedstawione przez delegację Petera Kaisera w 1840 roku. Jednak w obliczu rewolucji marcowej w Związku Niemieckim w 1848 roku, zmuszony był do podjęcia rokowań, aby uniknąć zamieszek. Działania lokalnego działacza, Petera Kaisera, również przyczyniły się do uniknięcia rozlewu krwi. Efektem tych wydarzeń było wprowadzenie tymczasowej, bardziej liberalnej konstytucji 7 marca 1849 roku, która jednak została zniesiona po trzech latach, gdy sytuacja się uspokoiła, a władza wróciła do wcześniejszego absolutystycznego porządku. W latach pięćdziesiątych XX wieku mieszkańcy Liechtensteinu wciąż domagali się zmian, ale kluczowe problemy zostały rozwiązane dopiero przez syna Alojzego, Jana II, który wdrożył reformy z mniej konserwatywnym podejściem.
Jako suweren Domu Książęcego, Alojzy II wzbogacił zbiory książęce o liczne dzieła sztuki austriackiej. Był znaczącym mecenasem sztuki, finansując wiele stowarzyszeń kulturalnych. Angażował się także w pomoc ofiarom klęsk żywiołowych w takich regionach jak Węgry, Czechy, Lombardia-Wenecja oraz Hamburg. Przeprowadził remont niektórych rezydencji książęcych, w tym Pałacu Liechtensteinów w Wiedniu oraz zamku w Lednicach. Interesował się wyścigami konnymi oraz polowaniami.
Ostatnie dziesięć lat życia Alojzy II spędził w uzdrowiskach z powodu ciężkiej choroby. Zmarł 12 listopada 1858 roku w Lednicach na skutek choroby pęcherza, przekazując władzę swojemu synowi Janowi II.
Przypisy
