Alojzy Gabor

Alojzy Gabor (urodzony 9 sierpnia 1897 roku w Kobyli – zmarł 22 sierpnia 1961 roku w Mikołowie) był powstańcem śląskim oraz żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

W Kobyli spędził swoje dzieciństwo. Od marca 1919 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska z siedzibą w Lubomii. Działał w rejonie POW obejmującym Kobyla i Łańce, gdzie zasłynął w zdobywaniu broni od jednostek „Grenzschutzu”. W trakcie pierwszego powstania śląskiego uczestniczył w walkach pod Rzuchowem i Pszowem, pełniąc rolę dowódcy kompanii 1 Batalionu 4 raciborskiego pułku piechoty. W czasie drugiego powstania śląskiego był zastępcą dowódcy batalionu oraz dowódcą kompanii, biorąc udział w starciach w Gołkowicach i Godowie. Później zaangażował się aktywnie w działalność plebiscytową. Podczas trzeciego powstania śląskiego jako adiutant dowódcy pełnił funkcję szefa sztabu i wywiadu w 4 pułku strzelców raciborskich. 23 maja 1921 roku, w czasie walk pod Olzą, odniósł ciężkie rany. Po zakończeniu działań powstańczych został komendantem powiatowym oraz likwidatorem powstania na terenie powiatu raciborskiego, aż do momentu wkroczenia Wojska Polskiego.

W okresie międzywojennym mieszkał w Suminie, gdzie w latach 20. pełnił rolę dzierżawcy restauracji granicznej przy stacji kolejowej. W latach 30. osiedlił się w Rybniku, gdzie był właścicielem restauracji „Obywatelskiej” znajdującej się przy Placu Zamkowym. Był również członkiem Związku Powstańców Śląskich w Rybniku. W trakcie II wojny światowej służył w II Korpusie Polskim pod dowództwem generała Władysława Andersa. Po wojnie osiedlił się w Mikołowie.

Pochowany jest na cmentarzu parafialnym św. Wojciecha w Mikołowie (sektor 1BP, rząd 2, nr grobu 6).