Alojzy „Alex” Ehrlich
Alojzy „Alex” Ehrlich (urodzony w 1914 roku w Komańczy, zmarły 7 grudnia 1992 roku w Paryżu) był polskim tenisistą stołowym pochodzenia żydowskiego, uznawanym za jednego z najlepszych zawodników w historii tenisa stołowego klubu Hasmonea Lwów. W okresie międzywojennym cieszył się dużą popularnością w Polsce.
Życiorys
Ehrlich był ćwierćfinalistą mistrzostw świata w 1933 roku, zdobył brązowy medal w 1935 roku oraz srebrne medale w latach 1936, 1937 i 1939. W 1934 roku znalazł się w pierwszej dziesiątce najpopularniejszych sportowców w Polsce w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego”. Na początku lat 30. XX wieku, mówiąc biegle w ośmiu językach, przeniósł się do Francji, jednak pozostał wierny Polsce, reprezentując swój kraj na międzynarodowych zawodach. W 1939 roku trenował również reprezentację Egiptu w przygotowaniach do Mistrzostw Świata.
W trakcie II wojny światowej Ehrlich został aresztowany przez Niemców i trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie spędził cztery lata. Następnie przez kilka miesięcy był przetrzymywany w niemieckim obozie Dachau (KL). Udało mu się uniknąć śmierci w komorze gazowej, ponieważ naziści postrzegali go jako mistrza świata i wykorzystywali, podobnie jak innych sportowców-więźniów, do propagandy, by pokazać lokalnej społeczności „zdrowych” więźniów. Po wyzwoleniu obozu Alex ważył jedynie 37 kg przy wzroście 190 cm.
Po 1945 roku Ehrlich kontynuował grę w tenisa, odnosząc liczne sukcesy. Nie reprezentował już jednak Polski, gdyż władze komunistyczne uznały go za persona non grata. W latach 1952-1963 był członkiem francuskiej drużyny, z którą dotarł do ćwierćfinału Mistrzostw Świata w 1957 roku. Ponadto, w latach 1946 oraz na początku lat 50. zdobywał tytuły mistrza międzynarodowego w takich krajach jak Irlandia, Francja, Niemcy i Holandia.
Po zakończeniu kariery sportowej Ehrlich zajął się pracą trenerską. W 1952 roku trenował niemieckie kluby tenisowe, w tym najlepszych sportowców z Bawarii. Na Rivierze Francuskiej otworzył ośrodek wypoczynkowy, w którym prowadził szkolenia z tenisa stołowego.
Zmarł w szpitalu w Saint-Denis, na przedmieściach Paryża, 7 grudnia 1992 roku.
