Alojzy Brzozowski (urodzony 26 kwietnia 1900 roku w Zgodzie, zmarły 17 października 1974 roku w Świętochłowicach) był powstańcem śląskim oraz działaczem społecznym.
Życiorys
Wychował się w rodzinie robotniczej, mając siedmioro rodzeństwa. Jego pierwszym zatrudnieniem była praca jako ślusarz w kopalni Wirek. W 1918 roku został wcielony do niemieckiego wojska, jednak szybko zdezerterował. Po pewnym czasie został ponownie powołany, ale w armii prowadził działalność agitacyjną o charakterze narodowym i rewolucyjnym. Po powrocie do domu przystąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej oraz „Sokoła”. Uczestniczył we wszystkich trzech powstaniach śląskich. W 1920 roku wrócił na Górny Śląsk i został członkiem Policji Plebiscytowej w Opolu, Koźlu i Krapkowicach, jednak został usunięty z tej formacji za działalność propagandową na rzecz Polski.
Po zakończeniu powstań śląskich wrócił na Zgodę i znalazł zatrudnienie w hucie „Falva”. Stał się członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewica. W 1939 roku brał udział w przygotowaniach obronnych lokalnego Związku Powstańców. Gdy Niemcy wkroczyli do miasta, jako pierwszy przeprowadził akt sabotażu, niszcząc urządzenia w hucie „Falva”. Wraz z grupą innych powstańców dotarł do Lwowa, gdzie wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. W latach 1940–1946 przebywał w ZSRR w Isil-Kulu, pracując w zakładach maszynowych.
Po powrocie do Polski ponownie podjął pracę w hucie Florian. Wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz ZBoWiDu.
Alojzy Brzozowski zmarł 17 października 1974 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na Nowym Cmentarzu przy ul. Szpitalnej w Świętochłowicach.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi kl. I (10 stycznia 1927)
Przypisy
Bibliografia
Ludzie miasta, t. III – Edward Brzozowski, Jan Helik, Świętochłowice 1986.
