Aloiza Zacharska-Marcolla (urodzona 22 lipca 1926 w Brześciu nad Bugiem, zmarła 14 czerwca 2020 w Opolu) była polską malarką oraz nauczycielką.
Życiorys
W latach 1948–1954 kształciła się na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiowała pod okiem Czesława Rzepińskiego, Zbigniewa Pronaszki, Emila Krchy oraz Hanny Rudzkiej-Cybis. To właśnie pod kierunkiem tej ostatniej obroniła swoją pracę magisterską.
W 1956 roku, w ramach „akcji osiedleńczej twórców na Ziemiach Zachodnich”, osiedliła się w Zielonej Górze. W 1967 roku przeniosła się do Opola.
Tworzyła obrazy sztalugowe oraz zajmowała się grafiką książkową. W latach 1969–1975 projektowała i wykonywała malarstwo ścienne. Jej dzieła można znaleźć w Opolu, Strzelcach Opolskich, Blachowni Śląskiej oraz Prudniku. Jednocześnie uczyła przedmiotów plastycznych w Studium Nauczycielskim w Zielonej Górze w latach 1959–1965. W okresie 1970–1984 prowadziła pracownię malarstwa w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Opolu.
Uczestniczyła w licznych wystawach zbiorowych zarówno w kraju, jak i za granicą. Jej prace były prezentowane na kilku wystawach indywidualnych. Często otrzymywała wyróżnienia oraz nagrody. Swoje dzieła przekazała wielu instytucjom, w tym Muzeum Śląska Opolskiego oraz Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu.
Była żoną malarza Antoniego Marcolli (1912–1996).
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (1978)
Zasłużony Działacz Kultury (1978)
Zasłużonemu Opolszczyźnie (1979)
Za zasługi dla Miasta Opola (1979)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
Złota Odznaka ZPAP (1993)
Zasłużony Obywatel Miasta Opola (2004).
