Aloïse Corbaz (urodzona 28 czerwca 1886, zmarła 5 kwietnia 1964) to szwajcarska artystka, która jest uważana za przedstawicielkę nurtu art brut. Znalazła się w pierwszej kolekcji sztuki psychiatrycznej zgromadzonej przez Jeana Dubuffeta.
Życiorys
Aloïse Corbaz przyszła na świat w Lozannie w Szwajcarii. Pomimo marzeń o karierze piosenkarki, przez wiele lat pracowała jako krawcowa, aż do momentu wyjazdu do Niemiec w 1911 roku. Ostatecznie podjęła pracę jako nauczycielka i guwernantka na dworze cesarza niemieckiego Wilhelma II w Poczdamie. Tam zrodziła się w niej obsesyjna, romantyczna pasja do cesarza. Wybuch I wojny światowej zmusił ją do powrotu do Szwajcarii. Jej wyimaginowany związek z Wilhelmem II trwał, co doprowadziło do zdiagnozowania u niej schizofrenii i umieszczenia w azylu w Lausanne University Hospital w 1918 roku.
Dorobek artystyczny
Aloïse zaczęła rysować i pisać poezję w tajemnicy około 1920 roku, jednak większość jej wczesnych dzieł została zniszczona. Jej twórczość została odkryta przez Dubuffeta w 1947 roku. Sztuka Aloïse jest głęboko nasycona erotyzmem: w jej pracach pojawiają się niebieskookie półnagie kobiety z odsłoniętym biustem w towarzystwie mężczyzn w wojskowych mundurach. To wyraźne odniesienie do przeszłości, ponieważ mundur wojskowy był ulubionym strojem cesarza Wilhelma II. W jej dziełach dominują kolory różowy i czerwony, symbolizujące miłość. Artystka malowała na papierze i tekturze z odzysku, najczęściej używając kredek, ale także własnoręcznie przygotowanej farby z płatków kwiatów, głównie róż. Czasami łączyła pojedyncze prace, tworząc obszerną narrację miłosnych kolaży.
