Alois Musil
Alois Musil (ur. 30 czerwca 1868 w Rychtarzowie, zm. 12 kwietnia 1944 w Otrybach) był morawskim księdzem katolickim, bibliste i geografem, a także orientalistą i podróżnikiem.
Biogram
W 1895 roku ukończył fakultet teologiczny na uniwersytecie w Ołomuńcu. Następnie kontynuował naukę w Jerozolimie oraz Beirucie. Do 1915 roku podróżował po Bliskim Wschodzie, gdzie odkrył Letni Pawilon Kasr Amra z freskami pochodzącymi z 744 roku.
Od 1900 roku był docentem, a w latach 1902–1909 pełnił funkcję profesora biblistyki na fakultetcie teologicznym w Ołomuńcu. Później, w latach 1909–1920, był profesorem pomocniczych nauk biblijnych oraz języka arabskiego na uniwersytecie w Wiedniu.
Podczas I wojny światowej służył jako tajny cesarski radca z tytułem generała-majora cywilnego.
W latach 1919–1938 był profesorem języka arabskiego oraz pomocniczych nauk orientalnych na fakultecie filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze.
Alois Musil był członkiem Czeskiej Akademii Nauk i Sztuk Pięknych, Królewskiego Czeskiego Towarzystwa Naukowego oraz współzałożycielem Praskiego Instytutu Orientalnego (1922).
Pełnił również rolę wykładowcy w Anglii (1923–1924) oraz w Stanach Zjednoczonych (1926–1928). Jest autorem wielu książek, w tym: Po stopách událostí Starého Zákona (1906), Arabia Petraea (1907–1908), Quasajr (czy Quasr) Amra (1907), Mezi Eufratem a Tigridem (1935), Ve stínu křižáckého hradu (1935) oraz S kočovníky do pouště (1941).
Bibliografia
- E. Reich, Alois Musil, Praga 1930.
- Josef Tomeš i kol., Český biografický slovník XX. století, t. 2, Praga 1999, ISBN 80-7185-246-5
- Praca zbiorowa, Kronika Českých zemí, Praga 2003, ISBN 80-7321-071-1
- Akademická společnost Aloise Musila (cz.)
