Alois Bohdan Brixius

Alois Bohdan Brixius (urodzony 30 września 1903 w Wocheiner Feistritz, zmarł 19 lutego 1959 w Pradze) był czeskim pisarzem, orientalistą, dziennikarzem oraz podróżnikiem.

Życiorys

Był synem lekarza. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia w Paryżu, jednak ich nie sfinalizował. Na początku kariery pracował jako urzędnik, lecz pod wpływem lektury dzieł orientalisty Aloisa Musila zrezygnował z pracy i wyruszył w podróże. W latach 20. XX wieku odbył cztery wyprawy na Bliski Wschód oraz do Afryki, a w czasie wojny grecko-tureckiej (1919-1922) przebywał w Turcji. W tym okresie posługiwał się językiem tureckim, arabskim oraz amharskim. Relacje z jego podróży były publikowane w tygodniku geograficznym Širý svět, kierowanym przez Stanislava Nikolau.

W 1933 roku, podczas pobytu w Dżibuti, przeszedł na islam i odbył pielgrzymkę do Mekki. W wyniku konwersji zmienił swoje imię i nazwisko na Hadži Mohamed Abdallah Brikcius. Po powrocie do Czech prowadził wykłady oraz występował w audycjach radiowych. W latach 1933-1936 był aktywny w Klubie Przyjaciół Orientu, a także wydawał pismo Oasa, związane z jego zainteresowaniami. W 1935 roku założył w praskiej kawiarni Louvre radę czeskich muzułmanów. Od 1936 roku był członkiem Vlajki – czeskiej organizacji narodowo-socjalistycznej. W 1939 roku redagował pismo Vlajka, w którym poruszał tematykę ucisku ludności muzułmańskiej na Bliskim Wschodzie oraz publikował artykuły antyżydowskie i wychwalające politykę Adolfa Hitlera.

W latach 1939-1943 angażował się w działalność Gwardii Świętopełka (Svatoplukova garda), faszystowskiej bojówki wzorowanej na niemieckiej SA. Po zajęciu Czechosłowacji przez Niemców, Brixius starał się o utworzenie gminy muzułmańskiej w Czechach, co udało mu się osiągnąć w 1941 roku. W trakcie wojny zajmował się działalnością publicystyczną, pisząc artykuły krytykujące komunizm oraz czechosłowacki rząd na uchodźstwie. W 1945 roku Emanuel Moravec powołał Brixiusa na redaktora naczelnego pisma Korespondence, które było organem Ligi Przeciwko Bolszewizmowi. Za swoje działania otrzymał odznaczenie znane jako Orzeł św. Wacława.

W maju 1945 roku stanął przed sądem, oskarżony o kolaborację z okupantem i propagowanie nazizmu. Został skazany na 8 lat więzienia. Po uwolnieniu w 1953 roku ponownie zaangażował się w działalność wspólnoty muzułmańskiej, która po 1945 roku straciła osobowość prawną. Zmarł w 1959 roku w Pradze i został pochowany jako Mohamed Brikcius na Cmentarzu Olszańskim.