ALOHA – Algorytm Dostępu Wielokrotnego
ALOHA to jeden z algorytmów służących do wielokrotnego dostępu do kanału. Został opracowany w latach 70. XX wieku na Uniwersytecie Hawajskim, w tym przez Normana Abramsona, i stał się fundamentem uniwersyteckiej sieci ALOHAnet. Początkowo algorytm był stosowany w naziemnej komunikacji radiowej, jednak z czasem znalazł zastosowanie w różnych systemach, w których niekoordynowani użytkownicy dzielą jeden kanał (tzw. systemy rywalizacyjne lub kontencyjne).
Główną ideą systemu ALOHA jest to, że nadajnik wysyła dane zawsze wtedy, gdy są dostępne. Po dotarciu ramki do odbiorcy, nadaje on kolejną. W przypadku kolizji, nadajnik czeka losowy czas przed ponownym wysłaniem ramki. Element losowości jest kluczowy, ponieważ w przeciwnym razie te same ramki mogłyby wciąż kolidować.
Efektywność tego systemu, a tym samym wykorzystanie kanału, jest dość niska. W 1972 roku Larry Roberts zaprezentował metodę podwojenia przepustowości systemu, nazwaną szczelinowym ALOHA (ang. slotted ALOHA). Ta metoda polega na podziale czasu na odcinki, które odpowiadają pojedynczym ramkom, oraz synchronizacji wszystkich użytkowników, aby komputer mógł nadawać tylko po rozpoczęciu nowej „szczeliny”.
Mimo swojej prostoty i ograniczonej wydajności, szczelinowy protokół ALOHA znalazł zastosowanie nie tylko w kilku wczesnych eksperymentach. W wersji slotted ALOHA jest wykorzystywany m.in. w systemach GSM oraz UMTS. Stosuje się go również w systemach dostępu do Internetu przez sieci telewizji kablowych.
ALOHA jest również uznawany za protoplastę protokołu Ethernet.
== Przypisy ==