Aloes wielkolistny

Aloes wielkolistny (Aloe polyphylla Schönland ex Pillans), znany także jako aloes spiralny, to gatunek rośliny z podrodziny złotogłowowatych. Epitet gatunkowy polyphylla wywodzi się od łacińskich słów poly oznaczającego „wiele” oraz phyllus – „liściowy”. Roślina ta jest endemitem występującym w Lesotho.

Rozmieszczenie geograficzne

Aloes wielkolistny można spotkać w zachodniej części Lesotho, w Górach Smoczych, na stromych zboczach bazaltowych, na wysokości od 2000 do 2500 m n.p.m.

Morfologia

Pokrój

Jest to roślina bezłodygowa lub z bardzo krótką łodygą, rosnąca pojedynczo lub tworząca zwarte grupy.

Liście

Roślina posiada około 150 jajowatych, wydłużonych i ostro zakończonych liści, które są ułożone w pięć spiralnych rzędów. Szarozielone blaszki liściowe osiągają długość 20–30 cm oraz szerokość 6–10 cm. Szczyt liścia jest suchy i ma głęboki purpurowy kolor. Powierzchnia liści jest gładka, a twarde, jasnozielone kolce na brzegach mają długość od 5 do 8 mm i są rozmieszczone w odległości od 2 do 12 mm od siebie.

Kwiaty

Kwiaty zbierane są w kwiatostan, który składa się z trzech do ośmiu gałązek i ma długość od 50 do 60 cm. Gęste, cylindryczne grona mają długość od 12 do 15 cm oraz szerokość 10 cm. Podsadki, które są lancetowato-deltoidalne, zwężają się i mają długość od 4 do 6 mm. Kwiaty, w odcieniach od jasnoczerwonego do różowo-łososiowego, osadzone są na szypułkach długości 4–6 mm. Osiągają długość od 45 do 55 mm, a u nasady lekko się zwężają. Powyżej zalążni kwiaty rozszerzają się do średnicy około 10 mm. Płatki okwiatu nie są zrośnięte, a pręciki i słupki wystają z kwiatu na 5 mm.

Genetyka

Liczba chromosomów wynosi 2n = 14.

Systematyka

Pierwszy naukowy opis tego gatunku został opublikowany w 1934 roku przez Neville’a Stuarta Pillansa.

Zagrożenia i ochrona

Aloes wielkolistny jest wymieniony w załączniku I Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem.