Aloconota pfefferi
Gatunek ten należy do rodziny kusakowatych oraz podrodziny rydzenic.
Taksonomia
Aloconota pfefferi został po raz pierwszy opisany w 1929 roku przez Jana Roubala pod nazwą Atheta pfefferi.
Morfologia
Jest to chrząszcz o wydłużonym ciele, którego długość wynosi od 2,7 do 3,4 mm. Głowa ma brązowy kolor, z wyłupiastymi, stosunkowo dużymi oczami. Skronie są maksymalnie półtorakrotnie dłuższe od oczu przy widoku grzbietowym i mają niekompletne obrzeżenia listewkowate. Czułki są jasnobrązowe, długie i cienkie, a ich siódmy i ósmy człon są znacznie dłuższe niż szerokie. Przedplecze ma barwę brązową, rzadziej żółtobrązową, i jest wyraźnie szagrynowane. Pokrywy przeważnie są żółtawobrązowe, choć zdarzają się też w ciemniejszym odcieniu brązu. Mierzone wzdłuż szwu, pokrywy są znacznie dłuższe od przedplecza. Odnóża mają żółty kolor, a stopy są smukłe; tylna para stóp ma pierwszy człon znacznie dłuższy od drugiego, a człony drugi i trzeci są znacznie dłuższe niż szerokie. Odwłok jest brązowy, o równoległych bokach w zarysie, z drobnym i rozproszonym punktowaniem. U podstawy czwartego tergitu nie występuje poprzeczny wcisk.
Ekologia i występowanie
Owad ten zasiedla tereny od nizin do niższych położeń górskich, przy czym w Alpy wkracza jedynie dolinami rzecznymi.
Jest to gatunek palearktyczny, europejski, występujący w Belgii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Polsce, Czechach, Słowacji oraz Rumunii.
