Aloconota debilicornis

Aloconota debilicornis to gatunek chrząszcza należący do rodziny kusakowatych oraz podrodziny rydzenic.

Po raz pierwszy gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona, który nadał mu nazwę Homalota debilicornis.

Ten chrząszcz charakteryzuje się wydłużonym ciałem o długości od 3,3 do 3,6 mm. Jego ubarwienie jest brązowe z żółtobrązowymi odnóżami, mniej połyskujące w porównaniu do podobnego gatunku A. ernestinae. Głowa posiada duże oczy, które nie są mniejsze od skroni, a listewki obrzeżające skronie częściowo wchodzą pod nie. Czułki są smukłe i mają wyraźnie wydłużony człon przedostatni. Przedplecze jest wyraźnie szagrynowane i drobno punktowane u obu płci. Pokrywy są znacznie szersze niż u A. ernestinae; ich długość mierzona wzdłuż szwu nie przekracza długości przedplecza. Stopy tylnej pary mają pierwszy człon wyraźnie dłuższy od drugiego. Odwłok jest równoległy w zarysie, a jego punktowanie jest drobne i rozproszone. U podstawy czwartego tergitu nie występuje poprzeczny wcisk.

Jest to gatunek palearktyczny, występujący w takich krajach jak Wielka Brytania, Francja, Belgia, Niemcy, Szwajcaria, Austrii, Włochy, Łotwa, Polska, Czechy, Słowacja oraz Węgry. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” klasyfikowany jest jako gatunek krytycznie zagrożony wymarciem (CR).