Almon Brown Strowger (urodzony 11 lutego 1839 w Penfield koło Rochester w stanie Nowy Jork, zmarły 26 maja 1902 w St. Petersburgu na Florydzie) był amerykańskim wynalazcą oraz przedsiębiorcą pogrzebowym. Uznawany jest za pioniera w dziedzinie telekomunikacji.
Życiorys
O jego młodości wiadomo niewiele, jednak wiadomo, że był wnukiem pierwszego młynarza w Penfield. Katherine Thompson wspomina, że kiedy matka Strowgera zlecała swoim dzieciom różne zadania, on wraz z braćmi spędzał dużo czasu na wynajdywaniu maszyny, która mogłaby wykonać te zadania za nich. Uczył się przez pewien czas w szkole w Penfield, a następnie służył w 8 Pułku Nowojorskiej Kawalerii Ochotniczej podczas wojny secesyjnej. Na jego grobie znajduje się biały kamień z napisem „Lieut. A.B. Strowger, Co. A, 8 NY Cav.” – co oznacza „Por. A.B. Strowger, Komp. A, 8 Nowojorska Kaw.”. Historycy często opisują Strowgera jako osobę ekscentryczną, a nawet szaloną.
Po zakończeniu wojny domowej zajął się pracą jako przedsiębiorca pogrzebowy, choć wcześniej był nauczycielem. Początkowo mieszkał w El Dorado lub Topece w stanie Kansas, a później osiedlił się w Kansas City w Missouri. Nie jest do końca jasne, gdzie zrodził się pomysł na stworzenie automatycznej łącznicy telefonicznej, ale dokumenty patentowe wskazują na Kansas City w Missouri, datowane na 10 marca 1891 roku. Niektóre źródła sugerują, że do zainteresowania się telekomunikacją skłoniła go konkurencja. Kiedy pojawiły się telefony Bella, obroty firmy Strowgera zaczęły spadać, a konkurenci przekupywali telefonistki, aby te łączyły zgłoszenia pogrzebów tylko do nich. Inne opowieści mówią, że żona lub kuzynka rywala była telefonistką i to ona przekazywała informacje o zgonach konkurentowi, informując jednocześnie, że linia Strowgera jest zajęta. Strowger postanowił to zmienić i stworzył swój wynalazek.
Pierwszy model opracowany przez Strowgera, według dostępnych zapisków, składał się z okrągłego pudełka oraz pinezek/szpilek.
W 1889 roku skonstruował pierwsze urządzenie do automatycznego łączenia rozmów telefonicznych. W automacie Strowgera naciśnięcie przycisku powodowało obrót ramienia przełącznika o określoną liczbę pozycji w centrali. Później zwiększył pojemność automatu poprzez dodanie urządzenia podnoszącego, co umożliwiło wybieranie kolejnych przełączników umieszczonych jeden nad drugim. System ten stał się znany jako system podnosząco-obrotowy Strowgera.
Centrale oparte na systemie Strowgera były używane aż do niedawna. Były łatwe do zlokalizowania, ponieważ dźwięk wybieraków podnosząco-obrotowych był słyszalny z daleka. Abonent podłączony do centrali jego pomysłu wybierał numer za pomocą kombinacji trzech guzików, które przekazywały sygnał do centrali, gdzie mechaniczny poszukiwacz łączył rozmowę. Jego wynalazek miał na celu eliminację ludzkiego pośrednictwa w łączeniu rozmów, a dopiero w 1915 roku zostały one zastąpione tarczami z numerami.
W 1891 roku, po uzyskaniu patentu, Strowger założył w Chicago fabrykę Strowger Automatic Telephone Exchange. Pierwsza automatyczna centrala została przez nią wyprodukowana i zamontowana w La Porte. Po wycofaniu się Strowgera z działalności, fabrykę oraz patenty przejęło działające w Chicago towarzystwo Automatic Electric Co.
Zobacz też
System Strowgera
