Almirante Lynch
Almirante Lynch to chilijski niszczyciel z początku XX wieku, będący pierwszą jednostką typu Almirante Lynch. Okręt został zwodowany 28 września 1912 roku w brytyjskiej stoczni J. Samuel White w Cowes i do Armada de Chile wszedł w 1913 roku. Po ponad 30 latach służby, jednostka została skreślona z listy floty w grudniu 1945 roku.
Projekt i budowa
Niszczyciele typu Almirante Lynch zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii na początku 1911 roku. W chwili budowy okręty te były jednymi z największych i najlepiej uzbrojonych jednostek w swojej klasie na świecie. Z sześciu zamówionych niszczycieli, tylko dwa zostały ukończone przed wybuchem I wojny światowej i przekazane do Armada de Chile; pozostałe cztery zostały przejęte przez rząd brytyjski i wcielone do Royal Navy jako HMS „Faulknor”, HMS „Broke”, HMS „Botha” oraz HMS „Tipperary”.
Niszczyciel Almirante Lynch powstał w stoczni J. Samuel White w Cowes. Stępkę okrętu położono w listopadzie 1911 roku, a zwodowanie miało miejsce 28 września 1912 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był dużym niszczycielem o długości całkowitej 100,8 metra (97,5 metra między pionami), szerokości 9,9 metra i maksymalnym zanurzeniu 3,35 metra. Jego wyporność normalna wynosiła 1430 ton, a pełna 1850 ton. Siłownię jednostki stanowiły trzy zestawy turbin parowych systemu Parsonsa o łącznej mocy 30 000 KM, a parę dostarczało sześć kotłów White-Forster. Okręt, napędzany trzema śrubami, osiągał maksymalną prędkość 31 węzłów. Dodatkowo, jednostka mogła zabrać na pokład 427 ton węgla i 80 ton paliwa płynnego, co zapewniało zasięg wynoszący 2750 Mm przy prędkości 15 węzłów.
Uzbrojenie artyleryjskie okrętu składało się z sześciu pojedynczych dział kal. 102 mm (4 cale) Armstrong L/40 oraz czterech pojedynczych karabinów maszynowych kal. 7,7 mm L/94. Broń torpedową stanowiły cztery pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali).
Załoga jednostki liczyła 160 oficerów, podoficerów i marynarzy.
Służba
Okręt został przyjęty do Armada de Chile w 1913 roku. Podczas 6-godzinnej próby prędkości, Almirante Lynch osiągnął 31,8 węzła. 7 lutego 1914 roku niszczyciel, wraz z bliźniaczym Almirante Condell, wyruszył w rejs do Chile, osiągając cel 22 kwietnia 1914 roku. W 1930 roku okręt przeszedł modernizację: dostosowano kotły do opalania wyłącznie paliwem płynnym (co zwiększyło zasięg do 4200 Mm przy prędkości 15 węzłów) oraz zdemontowano pojedyncze wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm, instalując w ich miejsce dwa podwójne aparaty kal. 533 mm. Jednostka została wycofana po 32 latach służby w grudniu 1945 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Londyn: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Londyn: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH destroyers (1913-1914). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. Londyn: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
