Almirante Condell
Almirante Condell to chilijski niszczyciel, który powstał na początku XX wieku, będący drugą jednostką typu Almirante Lynch. Jego wodowanie miało miejsce 27 stycznia 1913 roku w brytyjskiej stoczni J. Samuel White w Cowes, a do Armada de Chile wszedł w styczniu 1914 roku. Okręt został skreślony z listy floty po ponad 30-letniej służbie na koniec 1944 roku z powodu wybuchu kotła. Kadłub jednostki pełnił rolę hulku do 1955 roku.
Projekt i budowa
Niszczyciele typu Almirante Lynch zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii na początku 1911 roku. W czasie budowy okręty te były jednymi z największych i najlepiej uzbrojonych jednostek w swojej klasie na świecie. Z sześciu zamówionych niszczycieli tylko dwa zostały ukończone przed wybuchem I wojny światowej i przyjęte przez Armada de Chile. Pozostałe cztery zostały zarekwirowane przez rząd brytyjski i wcielone do Royal Navy jako HMS „Faulknor”, HMS „Broke”, HMS „Botha” i HMS „Tipperary”.
„Almirante Condell” zbudowano w stoczni J. Samuel White w Cowes. Stępkę okrętu położono w grudniu 1911 roku, a zwodowano go 27 stycznia 1913 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był dużym niszczycielem o długości całkowitej 100,8 metra (97,5 metra między pionami), szerokości 9,9 metra oraz maksymalnym zanurzeniu 3,35 metra. Wyporność normalna wynosiła 1430 ton, a pełna 1850 ton. Siłownię okrętu stanowiły trzy zestawy turbin parowych systemu Parsonsa o łącznej mocy 30 000 KM, zasilane przez sześć kotłów White-Forster. Maksymalna prędkość, jaką osiągał okręt napędzany trzema śrubami, wynosiła 31 węzłów. Okręt mógł zabierać 427 ton węgla oraz 80 ton paliwa płynnego, co zapewniało zasięg 2750 Mm przy prędkości 15 węzłów.
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z sześciu pojedynczych dział kal. 102 mm (4 cale) Armstrong L/40 oraz czterech pojedynczych karabinów maszynowych kal. 7,7 mm L/94. Broń torpedową stanowiły cztery pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali).
Załoga okrętu liczyła 160 oficerów, podoficerów i marynarzy.
Służba
Okręt został włączony do Armada de Chile w styczniu 1914 roku. Podczas 6-godzinnej próby prędkości, „Almirante Condell” osiągnął 33,4 węzła. 7 lutego 1914 roku niszczyciel wyruszył w rejs do Chile, docierając do celu 22 kwietnia 1914 roku. W 1930 roku okręt przeszedł modernizację: przystosowano kotły do opalania wyłącznie paliwem płynny, co zwiększyło zasięg do 4200 Mm przy prędkości 15 węzłów. Dodatkowo zdemontowano pojedyncze wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm i zainstalowano dwa podwójne aparaty kal. 533 mm. 26 października 1944 roku na okręcie doszło do wybuchu kotła, po którym jednostka nie została naprawiona i została wycofana ze służby. Kadłub jednostki służył jako hulk do 1955 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH destroyers (1913-1914). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
