Almeida Garrett

Almeida Garrett, właściwie João Baptista da Silva Leitão de Almeida Garrett (urodzony 4 lutego 1799 w Porto, zmarł 9 grudnia 1854 w Lizbonie), był portugalskim poetą, uznawanym za najwybitniejszego przedstawiciela romantyzmu portugalskiego.

Życiorys

W wyniku swoich zbyt demokratycznych przekonań musiał emigrować do Anglii, jednak później powrócił do ojczyzny, gdzie stał się znaczącym politykiem, znanym z płomiennych przemówień w parlamencie. Pod koniec swojego życia, w 1852 roku, objął stanowisko ministra spraw zagranicznych.

Dzięki jego inicjatywie powstał portugalski teatr narodowy. Wniósł także folklor oraz stare romanse, które wcześniej znane były jedynie z przekazów ustnych, na salony literackie.

Twórczość

Garrett był przede wszystkim powieściopisarzem, dramaturgiem i poetą, chociaż stworzył również utwory o charakterze publicystycznym. Jego twórczość wprowadziła literaturę portugalską w okres romantyzmu. Do jego najważniejszych dzieł należą:

poematy
- 1825 – Camões – poemat napisany białym wierszem
- 1826 – Dona Branca
- 1853 – Folhas Caídas (Opadłe liście) – poemat o spóźnionej miłości autora do hrabiny da Luz
dramaty historyczne
- 1842 – O Alfageme de Santarém (Płatnerz z Santarém)
- 1843 – Frei Luís da Sousa (Brat Luís da Sousa)
powieści
- 1843 – Viagens na Minha Terra (Podróże po mojej ojczyźnie) – autobiografia
- 1846 – O Arco de Sant’Ana (Łuk świętej Anny) – powieść historyczna