Almanach Nowej Sztuki
„Almanach Nowej Sztuki” to awangardowe czasopismo, które było publikowane w Warszawie w latach 1924–1925 pod kierownictwem Stefana Kordiana Gackiego. Drugą, alternatywną nazwą pisma było „F24” („Futuryzm 1924”), a podtytuł wskazywał na kontynuację wcześniejszego periodyku „Nowa Sztuka”, który ukazywał się w latach 1921–1922.
Początkowo „Almanach…” miał być traktowany jako wydawnictwo jednorazowe – pierwszy numer nie był oznaczony cyfrą 1 i nie zawierał działu recenzji. Dopiero w następnym wydaniu pojawiła się informacja, że czasopismo będzie ukazywać się co dwa miesiące.
Pismo miało na celu zjednoczenie polskiej awangardy oraz nawiązanie do nowoczesnych prądów artystycznych w Europie. Głównie skupiało twórców związanych z futuryzmem oraz grupą „Zwrotnica”. Wśród współpracowników znaleźli się m.in.: Anatol Stern, Tadeusz Peiper, Stanisław Brucz, Mieczysław Braun, a także (od drugiego numeru) Julian Przyboś, Jalu Kurek, Stanisław Ignacy Witkiewicz i Adam Ważyk. W piśmie publikowali również Aleksander Wat, Bruno Jasieński, Tytus Czyżewski oraz Stanisław Młodożeniec.
Na łamach „Almanachu” opublikowano także przekłady dzieł takich autorów jak Guillaume Apollinaire, Blaise Cendrars, Max Jacob i Jean Cocteau, a także reprodukcje prac Fernanda Légera oraz Picassa. Czasopismo promowało ideę „nowego klasycyzmu” oraz program „nowoczesnego społeczeństwa świadomych konstruktorów życia”.
Łącznie ukazały się cztery numery tego czasopisma. Wydano także odrębne tomiki, które wchodziły w skład serii Biblioteka Nowej Sztuki, m.in. dzieła Anatola Sterna (Anielski cham, 1924) oraz Jalu Kurka i Adama Ważyka (Semafory, 1924).
Przypisy
Bibliografia
- Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 9. ISBN 978-83-7420-110-0.
- Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Wyd. III – 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 25-26, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13851-6.
