Alloioscarabaeus
Alloioscarabaeus to wymarły rodzaj chrząszczy z podrzędu wielożernych oraz nadrodziny żuków, będący jedynym przedstawicielem monotypowej rodziny Alloioscarabaeidae. Obejmuje on jeden opisany gatunek, A. cheni, który żył w okresie jury.
Taksonomia
Rodzaj oraz gatunek typowy zostały opisane w 2012 roku przez Bai Minga, Dirka Ahrensa, Yang Xingke oraz Ren Donga w czasopiśmie „Insect Science”. Opis bazował na pojedynczej skamieniałości, która została znaleziona w formacji Jiulongshan w rejonie Daohugou, na terenie chińskiej Mongolii Wewnętrznej. Skamieniałość ta datowana jest na okres między aalenem a batonem w środkowej jurze. Epitet gatunkowy nadano na cześć chińskiego entomologa, Chen Shixianga.
Dobrze zachowany okaz, sfosylizowany z rozłożonym tylnym skrzydłem, pozwolił na zaklasyfikowanie rodzaju do nowej, monotypowej rodziny. Alloioscarabaeidae wyróżnia się cechami użyłkowania tylnego skrzydła oraz budowy odnóży. Analizy fenetyczne przeprowadzone w 2012 roku dwiema metodami wskazują na bazalną pozycję tej rodziny w obrębie żuków.
Morfologia
Chrząszcz ten osiąga długość 13,5 mm i szerokość 5 mm, charakteryzując się zwartą, owalną budową ciała.
Głowa ma jajowaty kształt, jest najszersza na wysokości niewciętych występów policzka oczu, z lekko wypukłym przednim brzegiem nadustka oraz zwieńczonymi trójczłonowymi, blaszkowatymi czułkami, które są luźno zestawione.
Przedplecze jest paraboliczne, znacznie szersze od głowy, 2,2 razy szersze niż dłuższe, z lekko wklęsłym brzegiem przednim oraz wypukłymi brzegami bocznymi. Tarczka ma kształt trójkąta, który jest 1,8 raza szerszy niż dłuższy. Pokrywy, które są nieco ponad trzykrotnie dłuższe od przedplecza, mają silnie wgłębione rzędy z wyraźnym punktowaniem. Użyłkowanie tylnego skrzydła wyróżnia się dobrze wykształconą żyłką RP3+4, która nie jest przyrośnięta ani zbliżona do żyłki MP1+2. Dodatkowo, cechuje je otwarta komórka radialna z rozwartym kątem wewnętrzno-tylnym oraz żyłki RP1 sięgająca tylnego brzegu skrzydła, podczas gdy RP2 oraz RP3+4 nie sięgają brzegu, a żyłki MP3 oraz MP4 są rozwinięte.
Panewki bioder przednich są silnie poprzeczne, o długości porównywalnej do boków przedbiodrowej części przedpiersia. Panewki bioder środkowych są prawie okrągłe i wąsko odseparowane. Przednia para odnóży ma ku szczytowi rozszerzone golenie, które są wyposażone w cztery zęby na krawędzi zewnętrznej oraz jedną ostrogę wierzchołkową, a także wykształcone stopy. Golenie pary środkowej są smukłe, z pojedynczą listewką poprzeczną na powierzchni przedwierzchołkowej oraz pozbawione wzdłużnego szeregu ząbków na krawędzi zewnętrznej. Tylna para odnóży charakteryzuje się smukłymi udami i goleniami.
Na spodniej stronie odwłoka widoczne są sześć sternitów, a szczyt odwłoka jest lekko zaokrąglony.
