Allison V-1710
Allison V-1710 to widlasty silnik lotniczy chłodzony cieczą, który został stworzony w Stanach Zjednoczonych w 1936 roku. W różnych wersjach był wykorzystywany w wielu amerykańskich samolotach podczas II wojny światowej.
Był to pierwszy amerykański silnik lotniczy, który osiągnął moc 1000 KM (750 kW). Wykorzystywano go między innymi w myśliwcach takich jak Lockheed P-38 Lightning, Bell P-39 Airacobra, Curtiss P-40 Warhawk oraz North American P-51A Mustang.
Pomimo że sam silnik był znakomitą konstrukcją, jego główną wadą był brak turbosprężarki, co ograniczało jego efektywność, ponieważ moc silnika znacznie malała na większych wysokościach. Z tego powodu wiele amerykańskich myśliwców zostało wyposażonych w angielski silnik Rolls-Royce Merlin, który zapewniał doskonałe osiągi również na dużych pułapach.
Na koniec wojny udało się opracować dwustopniową turbosprężarkę, która została wprowadzona w późniejszych modelach V-1710, używanych między innymi w samolotach Bell P-63 Kingcobra oraz North American P-82 Twin Mustang E/F, a także w wielu eksperymentalnych konstrukcjach, takich jak Republic XP-47, Curtiss-Wright XP-55 Ascender, Boeing XB-38 Flying Fortress czy w niezwykle udanym szybkim bombowcu Douglas XB-42 Mixmaster.
Łącznie w trakcie wojny wyprodukowano ponad 70 000 silników tego typu.
Zobacz też
Allison V-3420
Linki zewnętrzne
The British Columbia Aviation Museum. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-10-27)].
