Alliance israélite universelle
Alliance israélite universelle (AIU; heb. כל ישראל חברים Kol Israël Haverim, lub כי”ח) to żydowska organizacja, która została utworzona w Paryżu w 1860 roku przez Adolphe’a Cremieux w celu ochrony praw Żydów na całym świecie.
Historia
Organizacja kieruje się rabinicznym mottem: „Kol yisrael arevim ze laze”, co oznacza, że Żydzi powinni dbać o siebie nawzajem.
W 1860 roku Alliance israélite universelle rozpoczęła swoją misję cywilizacyjną wśród Żydów z Północnej Afryki. W 1862 roku otwarto szkołę w Tetuanie w Maroku. Choć jej członkami byli głównie Żydzi, zyskała również wielu sympatyków wśród lokalnych chrześcijan.
Aby osiągnąć swoje cele, organizacja podjęła kampanię edukacyjną, publikując artykuły poświęcone życiu i kulturze żydowskiej.
Początkowo AIU koncentrowała się na niesieniu ulgi uciskanym Żydom, starając się zapewnić rządom wzajemną przyjaźń. W efekcie rządy Francji, Holandii, Włoch oraz Belgii odnowiły traktaty ze Szwajcarią dotyczące praw obywatelskich dla Żydów. Dzięki działalności tej organizacji w traktacie berlińskim zawarto postulaty wobec Rumunii, Serbii oraz Bułgarii dotyczące zaprzestania dyskryminacji wobec wszystkich religii.
Z biegiem lat AIU coraz bardziej skupiła się na edukacji oraz poprawie warunków życia Żydów. W 1864 roku powstała szkoła w Bagdadzie, a w 1870 roku otwarto pierwszą żydowską szkołę w Palestynie. W sumie powstało ponad 60 takich szkół, a nauczyciele AIU byli kształceni w Turcji oraz Francji.
W latach 90. XIX wieku organizacja rozszerzyła swoją działalność na Bałkany.
Po powstaniu Izraela wiele szkół na Bliskim Wschodzie zostało zamkniętych w wyniku emigracji Żydów do nowo utworzonego państwa.
Bibliografia
André Kaspi, Histoire de l’Alliance israélite universelle – De 1860 à nos jours, Ed. Armand Colin, 2010.
