Alleyne Fitzherbert
Alleyne Fitzherbert (znany również jako FitzHerbert) urodził się 1 marca 1753 roku w Derby, a zmarł 19 lutego 1839 roku w Londynie. Był brytyjskim arystokratą, noszącym tytuł 1. barona St Helens oraz dyplomatą.
Życiorys
Fitzherbert był osobą o doskonałym wykształceniu. Uczył się w kolejnych instytucjach edukacyjnych, w tym w Derby School (1763-1766), Eton College (1766–70) oraz St John’s College na Uniwersytecie Cambridge (1770-1774). Wśród jego przyjaciół znajdował się znany leksykograf, dr Samuel Johnson.
W lutym 1777 roku rozpoczął swoją karierę w dyplomacji jako brytyjski wysłannik w Brukseli, co zmusiło go do obrony tytułu magistra (M.A.) w trybie zaocznym. Pozostał w Brukseli do sierpnia 1782 roku, kiedy to premier William Petty, 2. hrabia Shelburne, wysłał go do Paryża, aby negocjował warunki pokoju z Francją, Hiszpanią i Holandią. Preliminaria zostały podpisane 20 stycznia 1783 roku. Choć pokój został zawarty bez jego bezpośredniego udziału, to jego starania były kluczowe dla jego osiągnięcia. Latem 1783 roku został wysłany jako nadzwyczajny wysłannik do Rosji. W 1787 roku towarzyszył carycy Katarzynie II podczas jej podróży po Krymie.
W latach 1790–1794 pełnił funkcję ambasadora w Hiszpanii. W 1793 roku podpisał traktat sojuszniczy pomiędzy Hiszpanią a Wielką Brytanią. 25 marca 1794 roku został brytyjskim ambasadorem w Hadze, gdzie pracował aż do momentu, gdy kraj został podbity przez Francuzów.
Ostatnią misję dyplomatyczną odbył w 1801 roku, kiedy udał się do Petersburga, aby pogratulować Aleksandrowi I z okazji objęcia tronu oraz zawrzeć sojusz z Rosją. Jak zwykle, wykazał się dużą skutecznością.
Przypisy
Bibliografia
- Fitzherbert, Alleyne. A Cambridge Alumni Database. [dostęp 2016-12-09].
- Zbigniew Anusik: dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787–1792. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2000, s. 474.
