Allan Rodenkam Simonsen
Allan Rodenkam Simonsen, urodzony 15 grudnia 1952 roku w Vejle, to duński piłkarz, który występował na pozycji napastnika.
W 1977 roku otrzymał Złotą Piłkę. Jest dwukrotnym zdobywcą Pucharu UEFA (w 1975 i 1979) oraz triumfatorem Pucharu Zdobywców Pucharów z 1982 roku.
Był reprezentantem Danii podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku, Mistrzostw Europy w 1984 oraz Mistrzostw Świata w 1986 roku.
Życiorys
Simonsen zadebiutował w Vejle BK w 1971 roku, z którym zdobył Mistrzostwo Danii w 1971 i 1972 oraz Puchar Danii w 1972. W reprezentacji kraju zadebiutował w lipcu 1972 roku, w towarzyskim meczu z Islandią, gdzie zdobył 2 gole w wygranym 5-2 spotkaniu. Na Olimpiadzie w Monachium dotarł z drużyną do drugiej fazy grupowej, strzelając łącznie trzy bramki w turnieju.
W latach 1972-1979 reprezentował barwy niemieckiej Borussii Mönchengladbach, z którą w 1975 roku zdobył Mistrzostwo Niemiec oraz Puchar UEFA, zdobywając 2 gole w finałach tych rozgrywek. W 1976 roku do swojego dorobku dołożył Puchar Niemiec.
Rok 1977 był przełomowy dla Duńczyka, gdyż zdobył po raz trzeci Mistrzostwo Niemiec i 25 maja dotarł do finału Pucharu Mistrzów. W meczu tym Borussia przegrała z Liverpoolem 3-1, a Simonsen strzelił jedynego gola dla swojej drużyny. Na koniec roku uhonorowano go Złotą Piłką, wyprzedzając Kevina Keegana i Michela Platiniego.
W 1979 roku powtórzył sukces zdobywając Puchar UEFA, gdzie w finale zdobył bramkę decydującą o zwycięstwie Borussii. Latem tego samego roku przeszedł do FC Barcelony, z którą zdobył Puchar Hiszpanii w 1981 oraz Puchar Zdobywców Pucharów w 1982, gdzie również wpisał się na listę strzelców. Po transferze Diego Maradony do klubu, Simonsen został wystawiony na listę transferową z powodu limitu obcokrajowców w składzie.
W 1983 roku przeniósł się do Charlton Athletic, występującego w angielskiej drugiej lidze. W 16 meczach strzelił 9 goli, jednak z powodu problemów finansowych klubu, został wystawiony na sprzedaż. Odrzucił oferty Tottenhamu oraz kilku włoskich drużyn i postanowił wrócić do Vejle BK, klubu, w którym rozpoczął swoją karierę.
W reprezentacji prowadzonej przez trenera Seppa Piontka, odegrał istotną rolę. We wrześniu 1983 roku zdobył bramkę z rzutu karnego w meczu z Anglią na Wembley, co zapewniło Danii awans na Mistrzostwa Europy w 1984 roku. Był to pierwszy awans reprezentacji na jakikolwiek turniej od Igrzysk Olimpijskich w 1972 roku oraz pierwszy występ na Mistrzostwach Europy od 1964 roku. W 1983 roku zajął trzecie miejsce w głosowaniu na Złotą Piłkę.
Na Mistrzostwach Europy w 1984 roku nie zagrał długo, ponieważ w pierwszym meczu z Francją złamał nogę. Mimo jego nieobecności, Dania dotarła do półfinałów.
W 1986 roku był częścią reprezentacji, która po raz pierwszy w historii awansowała do finałów Mistrzostw Świata. W trakcie turnieju w Meksyku wystąpił tylko w jednym meczu, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych. Ostatni raz zagrał w reprezentacji we wrześniu 1986 roku w meczu z RFN, łącznie występując w 55 meczach i zdobywając 20 goli. Do zakończenia kariery piłkarskiej w 1989 roku grał w Vejle, gdzie rozegrał 282 mecze i zdobył 104 gole.
Niedługo po zakończeniu kariery stał się trenerem Vejle BK, gdzie pełnił tę funkcję przez 2 lata. W latach 1994-2001 był selekcjonerem Wysp Owczych, a następnie w latach 2001-2004 reprezentacji Luksemburga.
Sukcesy
Krajowe
- Mistrzostwo Danii: 1971, 1972 i 1984 z Vejle BK
- Puchar Danii: 1972 z Vejle BK
- Mistrzostwo Niemiec: 1975, 1976 i 1977 z Borussią Mönchengladbach
- Puchar Niemiec: 1976 z Borussią Mönchengladbach
- Puchar Hiszpanii: 1981 z FC Barcelona
Europejskie
- Puchar UEFA: 1975 i 1979 z Borussią Mönchengladbach
- Puchar Zdobywców Pucharów: 1982 z FC Barceloną
