Alkoholatura i intrakt
Alkoholatura, znana także jako intrakt (łac. Alcoholaturae, Intracta), to preparat roślinny, który powstaje w wyniku wytrawienia surowca roślinnego etanolem o stężeniu od 80 do 95° (procent objętościowych). Intrakty przypominają nalewki, jednak różnią się tym, że są wytwarzane z surowców świeżych, a nie suszonych.
Proces uzyskiwania alkoholatury polega na maceracji w alkoholu w ilości od 80 do 120% w stosunku do masy surowca. Świeżo przygotowany preparat charakteryzuje się nietrwałością, ze względu na obecność aktywnych enzymów roślinnych, które mogą prowadzić do rozkładu wartościowych składników wyciągu. Dlatego też, aby stabilizować surowce roślinne, krótko poddaje się je działaniu wrzącego etanolu.
Przykłady intraktów:
- intrakt z kwiatostanu głogu (Crataegi intractum),
- intrakt z ziela melisy (Melissae intractum),
- intrakt z ziela dziurawca (Hyperici intractum),
- intrakt z niedojrzałych nasion kasztanowca (Hippocastani intractum),
- intrakt z korzeni kozłka (Valerianae intractum).
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Janicki, Adolf Fiebig, Małgorzata Sznitowska, Teresa Achmatowicz: Farmacja stosowana: podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2847-7. Brak numerów stron w książce.
Barbara Jaroszewska: Kosmetologia. Warszawa: Wydawnictwo Atena, 2004. ISBN 83-85894-13-6. Brak numerów stron w książce.
