Alkazar w Segowii
Alkazar (hiszp. Alcázar de Segovia, co oznacza Zamek w Segowii) to obiekt obronny zlokalizowany w historycznym centrum hiszpańskiej Segowii. Znajduje się na skalnym wzniesieniu, które góruje nad zbiegiem rzek Eresma i Clamores, w bezpośrednim sąsiedztwie gór Sierra de Guadarrama.
Na początku swoją rolę pełnił jako twierdza, lecz z biegiem lat stał się również pałacem królewskim, wieżnią oraz siedzibą szkoły artylerii. Historia jego budowy sięga czasów, gdy panowali Arabowie, a pierwsze wzmianki o zamku datowane są na rok 1120, co miało miejsce 32 lata po tym, jak chrześcijanie odzyskali miasto. Wzgórze, na którym stoi, było używane już w czasach rzymskich, co potwierdzają badania archeologiczne.
Pierwsza istotna przebudowa miała miejsce za rządów Alfonsa VIII (1155–1214), który przekształcił twierdzę w swoją siedzibę. Wówczas rozpoczęto budowę obecnych kamiennych murów obronnych.
W okresie średniowiecza alcázar stał się jedną z ulubionych rezydencji władców Kastylii oraz jedną z kluczowych twierdz w obronie państwa. W 1258 roku Alfons X przeprowadził kolejną przebudowę zamku, a w czasach Jana II twierdza została rozbudowana, co zaowocowało powstaniem tzw. Nowej Wieży.
W 1474 roku w Segowii miała miejsce koronacja Izabeli I na królową Kastylii, a w 1469 roku w zamku odbył się jej ślub z Ferdynandem II Aragońskim. Kolejna przebudowa miała miejsce po ślubie Filipa II z Anną Habsburg w 1570 roku, a siedemnaście lat później ukończono budowę ogrodu zamkowego.
Później zamek został opuszczony i przekształcony w wiezienie, aż do roku 1762, kiedy to Karol III utworzył w nim szkołę artylerii, która funkcjonowała do pożaru 6 marca 1862 roku, w wyniku którego uszkodzone zostały stropy. Zamek przeszedł renowację w 1882 roku, a jego zniszczenia zostały naprawione. W 1896 roku Alfons XIII przekazał zamek ministerstwu wojny.
Obecnie Alkazar stanowi popularną atrakcję turystyczną.
