Alizé Cornet (urodzona 22 stycznia 1990 w Nicei) to francuska tenisistka, która zdobyła tytuł mistrzyni juniorskiego Roland Garros w singlu oraz triumfowała w Pucharze Hopmana w 2014 roku. Jest reprezentantką Francji w Pucharze Billie Jean King i gra jako zawodniczka praworęczna z oburęcznym bekhendem.
Kariera tenisowa
Cornet rozpoczęła swoje treningi tenisowe w wieku czterech lat. W kwietniu 2003 roku rozpoczęła rywalizację w gronie juniorek, początkowo nie odnosząc większych sukcesów. W styczniu 2005 roku w Hamburgu dotarła do finału, co było jej najlepszym osiągnięciem do tego momentu. Następnie wystąpiła w finale mistrzostw Czech, gdzie przegrała z Agnieszką Radwańską. Od kwietnia zaczęła zdobywać uznanie w rozgrywkach do lat osiemnastu, regularnie wygrywając turnieje, w tym Banana Bowl. Jej ostatnie starty juniorskie miały miejsce na turniejach wielkoszlemowych. Podczas Australian Open 2007 dotarła do półfinału, gdzie uległa Anastasiji Pawluczenkowej, ale na kortach Rolanda Garrosa okazała się bezkonkurencyjna, zdobywając tytuł po zwycięstwie nad Marianą Duque Mariño 4:6, 6:1, 6:0. Po tym sukcesie zajmowała ósme miejsce w rankingu młodszych zawodniczek.
Od 2004 roku brała udział w rozgrywkach kobiecych Międzynarodowej Federacji Tenisowej, jednak początkowo nie osiągała sukcesów. W maju 2005 roku została zauważona i otrzymała dziką kartę na wielkoszlemowy Roland Garros, co umożliwiło jej debiut w profesjonalnych rozgrywkach. W pierwszej rundzie pokonała Rosjankę Alinę Żydkową, ale w kolejnej rundzie musiała uznać wyższość Amélie Mauresmo.
Młoda tenisistka z Nicei szybko zyskała rozgłos, występując w niewielkim turnieju w Toruniu, gdzie odpadła w ćwierćfinale po przegranej z Joanną Sakowicz. Po serii nieudanych występów wzięła udział w turnieju we włoskim Bari, gdzie zdobyła tytuł, pokonując m.in. Karolinę Kosińską i Tathianę Garbin. Kolejny puchar zdobyła w Padwie.
W styczniu 2007 roku przeszła eliminacje do Australian Open (w trzeciej rundzie wygrała z Kateryną Bondarenko), ale w głównym turnieju przegrała z Danielą Hantuchovą. W Paryżu w turnieju halowym również szybko odpadła, przegrywając z rodaczką Tatianą Golovin. W kolejnych miesiącach regularnie przechodziła eliminacje do imprez WTA, a podczas US Open odnosiła cenne zwycięstwa nad Samanthą Stosur i Caroline Wozniacki, a uległa jedynie Jelenie Janković.
Początek roku 2008 był dla niej nieudany, jednak przełom nastąpił w Acapulco, gdzie dotarła do swojego pierwszego profesjonalnego finału, pokonując m.in. Jelenę Kostanić Tošić, ale w decydującym meczu przegrała z Flavią Pennettą 0:6, 6:4, 1:6. Na turnieju w Amelia Island, jako 48. zawodniczka rankingu, dotarła do półfinału, gdzie pokonała Virginie Razzano. W kolejnym turnieju na amerykańskiej mączce zdołała również dotrzeć do półfinału, ulegając Serenie Williams 5:7, 3:6.
W Rzymie dotarła do finału, przechodząc przez eliminacje. W tym turnieju pokonała m.in. Francescę Schiavone, Swietłanę Kuzniecową oraz Annę Czakwetadze, a Serena Williams oddała na jej korzyść mecz ćwierćfinałowy. W finale przegrała z Jeleną Janković 2:6, 2:6. Na French Open odpadła w trzeciej rundzie, przegrywając z Agnieszką Radwańską, a na trawiastych kortach w Eastbourne i Londynie również zakończyła rywalizację na pierwszej rundzie.
Następnie wzięła udział w turnieju trzeciej kategorii w Budapeszcie, Gaz de France Budapest Grand Prix, gdzie była rozstawiona z numerem 2. Po otrzymaniu wolnego losu w pierwszej rundzie, w drugiej pokonała Słowaczkę Magdalénę Rybárikovą 6:2, 6:2, a w ćwierćfinale wygrała z Anną-Leną Grönefeld 6:2, 6:3. W półfinale Gréta Arn zdobyła tylko jeden gem w każdym secie. Dzięki temu zwycięstwu Cornet dotarła do finału turnieju WTA w grze pojedynczej po raz trzeci w sezonie. W decydującym meczu pokonała Andreję Klepač, nie oddając jej seta, co zaowocowało jej pierwszym tytułem, wygranym 7:6(5), 6:3 i awansem na 18. miejsce w rankingu WTA. W tym turnieju wystąpiła także w grze deblowej, w parze z Janette Husárovą, osiągając ten sam sukces w finale przeciwko parze Vanessa Henke-Raluca Olaru, wygrywając 6:7(5), 6:1, 10–6.
W 2012 roku zdobyła tytuł w Bad Gastein, pokonując w finale Yaninę Wickmayer 7:5, 7:6(1). W maju 2013 roku dotarła do finału zawodów w Strasburgu, gdzie pokonała Lucie Hradecką 7:6(4), 6:0.
Sezon 2014 rozpoczęła od zwycięstwa w parze z Jo-Wilfriedem Tsongą w Pucharze Hopmana, w finale mikst pokonując Agnieszkę Radwańską i Grzegorza Panfila 2:1. W lutym awansowała do finału w Dubaju, gdzie przegrała z Venus Williams 3:6, 0:6. Kolejnym jej singlowym triumfem było zwycięstwo w Katowicach, w którym pokonała Camilę Giorgi 7:6(3), 5:7, 7:5.
Piąte zwycięstwo w grze pojedynczej miało miejsce w styczniu 2016 roku w Hobart, gdzie pokonała Kanadyjkę Eugenie Bouchard 6:1, 6:2.
Życie prywatne
Rodzice Alizé to Patricia i Francis. Jej brat Sébastien, z wykształcenia lekarz, jest jej menedżerem.
Historia występów wielkoszlemowych
Legenda
- W, wygrany turniej
- F, przegrana w finale
- SF, przegrana w półfinale
- QF, przegrana w ćwierćfinale
- xR, przegrana w x rundzie
- Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
- A, brak startu
- NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Występy w grze mieszanej
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 15 (6–9)
Gra podwójna 7 (3–4)
Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions
W grze pojedynczej
Finały turniejów rangi ITF
Gra pojedyncza 7 (3-4)
Gra podwójna 4 (3-1)
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
Gra podwójna
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
Gra podwójna (1)
Bibliografia
Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-06-10] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-06-10] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2023-06-10] (ang.).
