Alina Maria Kietlińska
Alina Maria Kietlińska (urodzona 30 czerwca 1911 roku w Warszawie, zmarła 5 lipca 1974 roku w tym samym mieście) była polską archeolog.
Życiorys
Po ukończeniu gimnazjum im. Emilii Plater podjęła studia na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1936-1938 pracowała jako wolontariusz w muzealnych pracowniach konserwatorskich. W 1937 roku uzyskała dyplom magistra filozofii i rozpoczęła badania na Górze Zamkowej w Wilnie.
W momencie wybuchu II wojny światowej przebywała w Warszawie, gdzie kontynuowała edukację na tajnych kursach uniwersyteckich prowadzonych przez prof. Włodzimierza Antoniewicza. Przygotowywała tam swoją pracę doktorską, jednak materiały te zaginęły podczas powstania warszawskiego.
Po wyzwoleniu Warszawy, w marcu 1945 roku, zgłosiła się do Państwowego Muzeum Archeologicznego, gdzie zajmowała się zabezpieczaniem zbiorów oraz działaniami rewindykacyjnymi. W 1947 roku została powołana na stanowisko konserwatora zabytków archeologicznych w województwie warszawskim i kieleckim. Od 1958 roku, aż do przejścia na emeryturę w 1973 roku, kierowała Działem Epoki Żelaza. W 1961 roku obroniła doktorat w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN, którego tematem była struktura społeczna ludności kultury przeworskiej. Prowadziła wykłady na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz była autorką wielu rozpraw i monografii dotyczących stanowisk archeologicznych. Należała do zespołu redakcyjnego i współautorstwa V tomu Syntezy pradziejów ziem polskich, który był opracowywany w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN. Działała w Związku Zawodowym Pracowników Kultury, Stowarzyszeniu Historyków Sztuki oraz w Polskim Towarzystwie Archeologicznym.
Zmarła w Warszawie i została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 217-6-15).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
