Alina Doroszewska z domu Michalska (ur. 22 października 1925 w Wojniłowcach k. Słonima, zm. 27 sierpnia 1989 w Warszawie) to znana polska botaniczka.
Życiorys
Od 1936 roku uczęszczała do Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej kontynuowała naukę w tajnych kompletach, które ukończyła w 1942 roku, a następnie wyjechała do Wojniłowców. W 1943 roku została aresztowana i wywieziona na przymusowe roboty do Rzeszy, początkowo do Schongau, a później trafiła do obozu karnego w Jenbach w Tyrolu. Zakończenie wojny zastało ją w Innsbrucku, a na przełomie 1945 roku wróciła do Polski, gdzie kontynuowała naukę w Liceum Jedwabniczym w Milanówku, zdobijając maturę w 1947 roku. Następnie rozpoczęła studia z zakresu botaniki na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1949 roku równolegle pracowała jako laborantka w pracowni palebiologicznej Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, którą kierowała Hanna Czeczottowa. W 1951 roku rozpoczęła pracę jako botanika torfowego w Wydziale Węglu Brunatnego Państwowego Instytutu Geologicznego, a od 1 października tego samego roku była zastępczynią asystenta w warszawskim Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1952 roku obroniła pracę magisterską pt. Badania cytologiczne nad rodzajem Luzula, przygotowaną pod kierunkiem Wacława Gajewskiego, uzyskując tytuł magistra filozofii w zakresie botaniki. W Ogrodzie Botanicznym awansowała na stanowisko asystentki, a następnie starszej asystentki. Z powodu początków gruźlicy musiała zrezygnować z stypendium aspiranckiego uzyskanego w 1955 roku. Po rocznej kuracji powróciła do pracy i w 1958 roku została wykładowcą w nowo utworzonym Zakładzie Genetyki Uniwersytetu Warszawskiego. W listopadzie 1962 roku przedstawiła i obroniła na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego rozprawę doktorską pt. Studia porównawcze nad Dactylis slovenica Dom. i Dactylis glomerata L.. Praca miała charakter eksperymentalno-cytogenetyczny, jej promotorem był Wacław Gajewski, a recenzentami Maria Skalińska i Henryk Teleżyński.
1 marca 1963 roku została adiunktką w Zakładzie Genetyki Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1 stycznia 1964 roku pracowała w Zakładzie Systematyki i Geografii Roślin UW. 21 marca 1971 roku przedstawiła rozprawę habilitacyjną pt. Przegląd taksonomiczny rodzaju Trollius i uzyskała tytuł docentki. Od 1 października 1973 roku pełniła funkcję dyrektorki Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Warszawskiego, którą sprawowała do 30 listopada 1976 roku, kiedy to ze względów zdrowotnych musiała zrezygnować i wrócić na stanowisko docentki, które zajmowała do przejścia w stan spoczynku w 1986 roku. Po tym okresie objęła funkcję przewodniczącej Zespołu Historii Botaniki przy Instytucie Historii Nauki, Techniki i Oświaty PAN.
Była matką Urszuli Doroszewskiej. Zmarła i spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 65-2-7/8).
Członkostwo
- Polskie Towarzystwo Genetyczne;
- Polskie Towarzystwo Botaniczne.
Dorobek naukowy
Alina Doroszewska prowadziła badania nad rodzajem Trollius, któremu poświęciła swoją pracę habilitacyjną. Wyniki i wnioski z tych badań opublikowała w siedmiu artykułach pomiędzy 1964 a 1974 rokiem. W czasie pracy w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego opublikowała również wyniki obserwacji hodowli roślin trudnych, takich jak Paulownia tomentosa i Polygonum viviparum. Działała na rzecz zachowania dotychczasowego charakteru ogrodu botanicznego, skutecznie sprzeciwiając się wytyczeniu ogólnodostępnego ciągu spacerowego przez jego fragment. Dzięki jej staraniom Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego stał się jedynym w Polsce członkiem organizacji ogrodów botanicznych Botanic Gardens Conservation Coordinating Body z siedzibą w Kew. Brała udział w licznych konferencjach, sympozjach i zjazdach dotyczących botaniki, gdzie prezentowała referaty związane z historią tej dziedziny nauki.
Przypisy
Bibliografia
Tomasz Majewski, Alina Doroszewska (1925–1989) – pożegnanie, „Wiadomości Botaniczne” nr 36 (1/2), 1992.
