Alimdżan Idrisi

Alimdżan Idrisi, po rosyjsku Алимджан Идриси, urodził się 1 maja 1887 roku w Pietropawłowsku, a zmarł w 1959 roku. Był panturkistą, emigracyjnym wykładowcą akademickim, wydawcą, publicystą oraz dyplomatą. W okresie międzywojennym i podczas II wojny światowej współpracował z niemieckim ministerstwem spraw zagranicznych.

Edukacja i wczesna kariera

W 1912 roku ukończył studia na uniwersytecie w Stambule. Następnie pracował jako nauczyciel w Orenburgu, jednocześnie publikując artykuły w prasie tatarskojęzycznej. W 1913 roku przeniósł się do Lozanny, a później do Liège, gdzie wykładał filozofię na lokalnych uniwersytetach.

Działalność w Stambule i Niemczech

W latach 1914–1915 był współredaktorem pisma „Türk Jurdu”, publikując w nim teksty dotyczące języka tatarskiego, kultury tatarskiej oraz historii Tatarów. W 1915 roku wyjechał do Niemiec, gdzie rozpoczął współpracę z ministerstwem spraw zagranicznych. W latach 1916–1922 pełnił rolę imama w obozie jenieckim dla muzułmanów w Wunstorfie. Od 1922 do 1924 roku był oficjalnym przedstawicielem Bucharskiej Ludowej Republiki Radzieckiej w Niemczech.

Był jednym z organizatorów oraz liderów Stowarzyszenia Pomocy Rosyjskich Studentów Muzułmańskich oraz Muzułmańskiego Stowarzyszenia Szacunku do Allaha. W latach 1929–1930 studiował filozofię na uniwersytecie w Berlinie.

Praca w ministerstwie III Rzeszy

Od 1934 roku pełnił rolę naukowego konsultanta w ministerstwie spraw zagranicznych III Rzeszy, a od 1939 roku pracował w ministerstwie propagandy pod kierownictwem Josepha Goebbelsa, gdzie kierował arabską i turecką redakcją radiową. Otrzymał zadanie przetłumaczenia na język perski „Mein Kampf” autorstwa Adolfa Hitlera. W 1940 roku uzyskał obywatelstwo niemieckie.

Wspierał propagandowo tworzenie jednostek wojskowych w służbie niemieckiej, składających się z sowieckich muzułmanów. Od sierpnia 1944 roku uczył w SS-Mullah-Schule.

Późniejsze życie

Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Egipcie, gdzie pracował jako tłumacz na dworze króla Faruka I. Po obaleniu monarchii w 1952 roku, wyjechał do Arabii Saudyjskiej.