Aligator missisipski
Aligator missisipski, znany również jako aligator amerykański lub aligator missisipijski (Alligator mississippiensis), to gatunek krokodyla należący do rodziny aligatorowatych (Alligatoridae). Gatunek ten zamieszkuje podmokłe obszary w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych. W okresie zimowym przebywa na lądzie, tworząc nory w pobliżu wody.
Charakterystyka
Aligator missisipski osiąga przeciętną długość od 1,8 do 3,7 m, jednak rekordowy osobnik osiągnął długość około 5,8 m. Jego grzbiet jest ciemno oliwkowozielony i plamisty, podczas gdy brzuch ma kolor jasnożółty. Pysk jest krótki i szeroki. Gdy pysk jest zamknięty, górna szczęka zachodzi na dolne zęby, które są umieszczone w zagłębieniach górnej szczęki. W przeciwieństwie do przedstawicieli rodzajów Crocodylus i Gavialis, w których dolne zęby wystają na zewnątrz. Pomiędzy oczami, na kościach czaszki, znajduje się kostny twór, który przypomina ten u kajmana okularowego, choć jest mniej wyraźny. Młode osobniki przypominają miniatury dorosłych, różnią się jednak ubarwieniem, mając jasnożółte poprzeczne paski na czarnym tle, co zapewnia im kamuflaż. Z wiekiem stopniowo tracą te paski, przybierając oliwkowobrązowy i czarny kolor. Obszary wokół szczęk, szyi i brzucha są śmietankowo białe. Aligatorzy potrafią zaciskać szczęki z siłą wynoszącą 9452 niutony.
W ich diecie dominują ryby, ptaki oraz drobne ssaki, chociaż zdarzają się przypadki polowania na jelenie czy bydło.
Rozród
Samice osiągają dojrzałość płciową przy długości około 1,8 m. Sezon zalotów rozpoczyna się wiosną, gdy temperatura zaczyna rosnąć. Samce wydają głośne, wibrujące dźwięki przypominające ryki, na które reagują samice. Te niskoczęstotliwościowe wibracje mogą przenikać przez wodę na znaczne odległości. Samce uderzają głowami o wodę, podrywają swoje ciała nad powierzchnię oraz wydzielają zapachy z gruczołów piżmowych, które znajdują się pod podbródkiem i przy steku. Na zakończenie zalotów pary trą się pyskami, a taki rytuał może trwać kilka godzin. Na początku lata, gdy panuje ciepło i wilgotność, samica buduje na brzegu rzeki kopiec z błota i roślinnych resztek, umieszczając go powyżej poziomu wody. Często wykorzystuje to samo miejsce każdego roku. Tylnymi łapami wykopuje dołek na szczycie kopca, w którym składa od 20 do 50 jaj, które później zasypuje. Gniazdo może mieć ponad 1 m wysokości i 2 m szerokości. Samica czuwa przy gnieździe, aby chronić jaja w okresie inkubacji, który trwa przeciętnie 65 dni, co może się różnić w zależności od temperatury. Młode, które są gotowe do wylęgu, wydają dźwięki, a matka otwiera gniazdo za pomocą przednich nóg i szczęk. Następnie przynosi w pysku od 8 do 10 młodych do wody. W wodzie otwiera pysk i delikatnie nim potrząsa, zachęcając młode do wyjścia. Młode najczęściej pozostają blisko matki przez około rok, ale zdarza się, że przez dwa lub nawet trzy lata. W razie zagrożenia, bezbronne młode wołają matkę na pomoc. Pomimo tej ochrony, wiele młodych ginie w wyniku ataku drapieżników, takich jak szop pracz, duże ryby, ptaki i inne aligatory. Młode mogą zimować w tej samej norze co samica.
