Alif

Alif – pierwsza litera alfabetu arabskiego

Litera Alif jest pierwszą literą w arabskim alfabecie. Pełni ona różne funkcje w zapisie:

• Używana do zapisu długiego a; na przykład w słowie woda – ماء (IPA [mɑ:ˀ]).
• أ, إ – działają jako nośnik hamzy (ء), co pozwala oznaczać krótkie a, i lub u na początku wyrazów; wystąpienie: np. w słowie alif (ألف).
• ٱ (alif wasla) jako nośnik tzw. hamzatu l-Wasl (همزة الوصل). W tym przypadku jest niemy, na przykład w rodzajniku określonym, jeśli wcześniejsze słowo kończy się samogłoską. Dlatego nazywamy to hamzatu l-Wasl, a nie hamzatu al-Wasl.
• ﺁ (alif mamdūda) jako nośnik maddy. Stosowana zamiast nieestetycznej kombinacji أا do zapisu długiego a po zwarciu krtaniowym; wystąpienie: np. w imieniu Adam (ﺁﺩﻡ) lub w nazwie Koran (القُرْآن).
• ى (alif złamany) – przypomina ي (Yāʾ) bez kropek. Używana na końcu niektórych wyrazów do zapisu długiego a. Czasami występuje razem z alifem-chandżarem; wystąpienie: np. w imieniu Mustafa (مصطفى).
• |ٰ (alif-chandżar) – krótka pionowa kreska nad spółgłoską, oznaczająca długie a, stosowana stosunkowo rzadko; wystąpienie: np. w słowie Allah (ﷲ).